Las Vegas in Los Monegros

Wat wordt Spanje toch een paradijs op aarde. Nu hoef je binnenkort verdorie niet eens meer naar de woestijn in Amerika om eens lekker te gaan gokken. Kan je gewoon naar Aragón, want daar hebben ze toch ook zo'n waardeloos woestijn- en steppengebied waar niemand meer wil wonen ? Daar gaan we 32 casinohotels, 5 pretparken,een paardenrenbaan, een stierenring, golfvelden met bungalows daarbij, en een congrescentrum aanleggen, dacht de socialistische, Aragonese premier. Wil de rest van de familie, vrienden en overigen in je gezelschap liever naar een pretpark ? Terwijl jij je geld over de balk smijt kunnen de anderen gaan varen, de ruimte in of een potje spioneren in Spyland ( weer zo'n nieuw soort amusementsgedrocht.) Of wil je liever zien hoe ze een echte stier om zeep helpen, paarden zien rennen (en wedden dat...,) een partijtje golf spelen of een congresje beleggen ? Everything they can do in Las Vegas, we can do better in Los Monegros, moet de regionale overheid hebben gedacht. De, overwegend Britse, projectontwikkelaars ( Leisure Development ) hadden al, zonder succes, geprobeerd dit project in Dubai en Frankrijk op te zetten. Geraamde kosten 17 miljard euro's. Er komt werkgelegenheid voor 30. 000 personen en er worden 12 miljoen toeristen per jaar verwacht, waarvan 80% buitenlanders.

De arme landeigenaren in het betreffende gebied krijgen ondertussen ( nèt als Dagobert Duck uit het pretpark Disneyland) dollartekens in hun ogen en zullen het project zeker niet willen tegenhouden.

Maar mag ik misschien vragen waar de elektriciteit ( nieuwe elektriciteitscentrales met bijbehorende masten ?) vandaan gaat komen en het water? Het lijkt me, dat het in deze situatie logischer zou zijn zo'n project te plannen naast een atoomcentrale. Dan hebben ze gelijk genoeg stroom en, omdat die dingen altijd rond en bij het water worden gebouwd, genoeg water, bovendien als bijkomende plus, een gelegenheid tot waterrecreatie ( ben ik niet geniaal ?) Hoe gaan die 30.000 mensen naar hun werk ? Komen ze met de trein, tram, bus, metro of wordt er een mega superhighway aangelegd, met bijbehorende toevoerwegen, dwars door de woestijn vanaf Zaragoza, zodat ze allemaal met hun eigen auto kunnen komen ? Of wordt er een stad naast gebouwd voor de werknemers, maar dan moeten er ook scholen en kerken gebouwd worden en recreatieruimtes, supermarkten, café's en restaurants. Is het dichtstbijzijnde vliegveld groot genoeg om 10 miljoen passagiers per jaar te verwerken ? Waar komt het eten en drinken vandaan ? Wie gaat de boel bewaken: lokale politie, privé bewakingsinstellingen of de Guardia Civil? Die toeristen willen vast wel een beetje luxe shoppen als ze een fortuin gewonnen hebben met roulette en blackjack , dus moet er een gigantisch shoppingcentra gebouwd worden. O ja, als ze toch zo nodig Las Vegas willen imiteren , waarom geen campings, disco's, bioscopen, theaters, stadia voor openlucht-concerten, luxe bordelen en trouwkappelletjes ? Wat dat laatste betreft: zou het niet ludiek zijn als je daar kon trouwen terwijl je dat allang was met een ander? Dan kon je alles huren voor dè dag. De kerk, pastoor of dominee, ambtenaar van de Burgerlijke Stand, bruidskleding, bruids- jonkers en -meisjes, familie en vrienden die gespeeld zouden worden door acteurs, toespraken, diner-dansant en bruidstaart. Daarna de fantastische bruidssuite met champagne. De volgende dag ga je gewoon terug naar huis, maar dan heb je wèl de tweede mooiste dag van je leven gehad ( of de derde, etc.) Endemol, ik heb het het eerste bedacht !

Wie krijgt uiteindelijk de rekening van dit alles op hun bordje en wie wordt er beter van ?

Dan is er nog de vraag: wat zijn de consequenties voor het milieu, het wild en de zeldzame vogels, die daar nog leven? Kan de Spaanse "Vereniging voor Verdediging van het Erfgoed" genoeg argumenten aanvoeren en druk uitoefenen op de autoriteiten om "Gran Scala" ( zoals het project heet) nog tegen te houden ?

Hoe komt het toch, dat er altijd mensen en groepen zijn, die zich willen verrijken met dit soort projecten, onder het mom dat het voor de economie zo goed is, terwijl aan de andere kant, helaas, kleinere groeperingen en verenigingen staan, die zich met alle macht inzetten om de natuur tegen dit soort aanslagen te beschermen? Misschien is dat laatste wel reactionair of romantisch, irreëel of idealistisch, dwaas of verstandig, naar gelang je persoonlijke perspectief. Door de menselijke geschiedenis heen, is deze discussie regelmatig gevoerd en tot nu toe schijnt eigenbelang en economische "vooruitgang" het te winnen van de noodzaak ervoor te zorgen dat er straks nog een diersoort is, de mens inbegrepen, die kan overleven in een wereld zonder een natuurlijke omgeving.

Escándalo en Denia

Ja, kijk nog maar even goed. Het laatste stukje ongerepte duinen en zandstrand in de Comunidad Valenciana (12 kilometer): Het strand van Las Marinas in de gemeente Denia.

De ( groen-linkse ) burgemeester wilde een plan verhinderen, dat voorziet in het bebouwen van dit laatste beschermde gebied met hoge appartementenblokken.

Bij de stemming in de Gemeenteraad was de uitkomst 10 vóór het bebouwen ( rechtse blok) en 10 tegen ( groen-linkse blok). Door het overlopen van een links raadslid naar de oppositie, werd de zaak als volgt geregeld: motie van wantrouwen tegen de zittende burgemeester: aangenomen met 11-9. De nieuw gekozen burgemeester is van de rechtse partij. Overgelopen raadslid krijgt de portefeuille van stadsontwikkeling en een salarisverhoging van 300 %.

Zo gaat dat hier.

Vorige week, bij de optocht door de stad vanwege de fiestas, liep de nieuwe burgemeester met haar gemeenteraadsleden tussen een woedende menigte door, die hun afkeuring lieten blijken door hen met 1 eurocent-muntjes te bekogelen (wel ludiek eigenlijk.)

Nu is de weg open voor het bebouwen van de laatste beschermde natuurgebieden, zowel in de kustgebieden als in het Nationale Natuurpark van de berg Montgó.

Overigens, wat ik een paar maanden geleden al schreef, dat alleen een economische crisis een einde zou kunnen maken aan de destructie van de laatste natuurgebieden door machtige projektontwikkelaars, is helemaal uitgekomen. Slecht nieuws voor mensen, die een virtueel huis of appartement hebben gekocht ( en betaald) in één van de, nog te bouwen, mega-urbanisaties . De ene na de andere grote bouwmaatschappij vraagt surséance van betaling aan en laten de kopers en de banken achter met lege handen. Behalve de kredietcrisis in de VS, speelt hier ook nog, dat iedereen de kip met de gouden eieren aan het slachten was en nu stapelt het ene negatieve bericht zich op het andere. Banken blijven zitten met een gat van miljarden euros uitgeleend geld, dat nooit meer terug te vorderen zal zijn. De Duitsers hebben hun rug al toegekeerd naar het dure Spanje en zoeken een plek om hun geld te spenderen, waar het mooier, rustiger en goedkoper is ( Oost-Europa en Turkije.) En wie zijn huis wil verkopen zal drastisch zijn prijs naar beneden moeten bijstellen of moeten wachten tot het economische klimaat weer beter wordt, maar dat kan wel eens heel lang gaan duren.

Bous a la mar

Zo op het eerste gezicht lijkt er niet zoveel verschil te bestaan tussen Spanje en Nederland. Maar bij nadere inspectie ontdek je een belangrijk, of misschien wel het belangrijkste aspect van de Spaanse samenleving: de fiestas!
Zodra de schoolvakanties zijn begonnen is het één groot feest. Ieder zichzelf respecterend dorp of stad heeft zijn eigen fiestas, die meestal zo'n dag of tien duren. Moren en Christenen vechten , hier en daar, hun eeuwenoude strijd weer uit met veel geschiet en bombarie en overal wordt er dagelijks veel vuurwerk afgeschoten en treden rockbands op. Gisteren zijn de fiestas in Denia begonnen, waar ze dagelijks stiertjes de zee in jagen tijdens de zgn: "bous a la mar." Wat er zo leuk is aan het pesten van die beesten en ze zo te jennen, dat ze het water inspringen, ontgaat me, maar ik ben hier dan ook niet geboren en getogen. Overigens horen eigenlijk bij alle feesten wel het loslaten van stieren in de straten, waarvan het stierenrennen in Pamplona ( Las fiestas de San Fermín, beroemd geworden door Hemingway's roman "The sun also rises," waarin hij San Fermín, "het feest van de overleving" noemt), die vandaag beginnen, de beruchtste en de gevaarlijkste zijn .
Die fiestas zijn leuk voor de bevolking en de toeristen, maar o wee, als je iets wilt bestellen of als er iets kapot gaat. De elektricien, loodgieter, timmerman en de smid liggen overdag allemaal in bed, want het wordt laat iedere nacht. Als je ze nodig mocht hebben, dan ben je niet te benijden ,want dan krijg je het gebruikelijke "mañana" te horen, wat zoiets betekent als : waarschijnlijk niet, probeer het een andere keer nog maar eens. Bovendien kan je slecht slapen als de decibellen je om de oren vliegen tot 7 uur 's morgens. De post wordt niet meer bezorgd en het is maar te hopen, dat je niet ziek wordt, want de meeste doktoren en verpleegsters zijn op vakantie gegaan, terwijl er een paar miljoen toeristen zijn neergestreken die gebruik moeten maken van dezelfde gezondheidszorg als jij. Iedere zomer wordt de watervoorraad uitgeput, zodat de kraan droog komt te staan en mocht er onverhoopt onweer uitbreken, dan weet je zeker, dat de elektriciteit voor langere tijd zal uitvallen en als je pech hebt ook je telefoon, want alle lijnen liggen hier boven de grond.
Wordt er iets gedaan aan deze, ieder jaar terugkerende en steeds nijpender wordende, situatie?
Men denkt erover na, tot het weer winter is en alles weer (bijna) normaal draait.
Ach, als je terugdenkt was het helemaal niet zo erg. Toch?