maandag 9 juni 2014

Moestuin aan de Costa Blanca

Toen we hier 16 jaar geleden kwamen wonen en ik de enorme grote tuin zag, kreeg ik gelijk visioenen van een schitterend paradijs met een boomgaard, kruidentuin, rozentuin en moestuin. Daar had ik mijn hele leven al van gedroomd, maar ja, hoe pak je dat aan als je geen hulp hebt en een verwaarloosde 3000 m² land moet gaan bewerken ?
Ik begon vol goede moed te spitten in de keiharde leem en zag na een paar maanden in dat het een onmogelijk project was en dat ik het op moest geven als ik ook nog drie maal in de week wilde gaan tennissen en in het grote huis met zijn vele kamers en badkamers een minimale hygiëne wilde handhaven.
Goed, ik ontwierp een plan voor de kruidentuin en mijn man voerde het uit.
Na vele jaren groeide er meer onkruid dan kruiden in en de sinaasappelboer op het terrein naast ons, zei dat er veel te veel planten in stonden, wat waar was, omdat het het enige stukje land was waar ik ze kwijt kon.

Vorig jaar kwam dan eindelijk mijn lang gekoesterde wens uit: ik kreeg hulp van een tuinman ! Eindelijk.... er kwam een kleine moestuin, waar ik nu mijn eerste groenten kweek. Biologisch, waarbij de combinatie van planten ervoor moet zorgen dat er geen vergif hoeft te worden gebruikt om plagen tegen te gaan.
Het enige nadeel is dat de bewatering het gretig opschieten van het onkruid bevordert dat er 16 jaar lang ongestoord had kunnen groeien.


De eerste kroppen sla hebben we al geoogst en als we slim zijn plukken we de aardbeien vóórdat de vogels ze gevonden hebben. De tomaten, paprika's, komkommers en uien worden afgewisseld door afrikaantjes, basilicum, koriander, dille en platte peterselie. 
Dit is nog pas het begin, want de bedoeling is dat we het hele jaar door zomer- en wintergroenten kunnen plukken !

donderdag 2 januari 2014

Ozzie


Een jaar geleden besloten we om deze Welsh Corgi uit het asiel te halen, waar hij al meer dan 3 jaar had gezeten. We hoorden dat de Engelse eigenaar terug naar Engeland was gegaan en Ozzie daar had achtergelaten, met de mededeling dat hij hem later wel weer op zou halen. Niet dus !
Toen we hem voor de eerste keer zagen, schrokken we enorm. Hij was 8 jaar, dik en mismaakt door een grote bult achter zijn linker voorpoot. We besloten om hem toch maar mee te nemen, ook omdat onze andere 2 honden hem gelijk accepteerden. 
De terugweg was een lijdensweg, omdat hij, de 2 uur dat de autorit duurde, met de volle 26 kilo op mijn schoot heeft gezeten, kennelijk was hij doodsbang ! Zijn adem was ook niet al te fris. Arm diertje... 
De eerste dierenarts die we raadpleegden kon niets verdachts vinden. Maar die bult dan ? Die was van vet. Op het internet las ik dat vet-tumoren wel meer bij honden voorkwamen en goedaardig waren. En dan was hij heel lang buiten adem na een kleine inspanning en zijn gebit zag er ook niet al te best uit.
Enfin...om een lang verhaal kort te maken, zijn we na enige maanden voor een 2 nd opinion naar het dierenhospitaal van Denia gegaan. Na een grondig onderzoek bleek dat hij een vergroot hart had en water in zijn longen. Bovendien was hij véél te zwaar. Medicijnen en dieet hebben geholpen en een paar weken geleden kon hij geopereerd worden aan zijn tumor. Gelijk zijn gebit grondig schoon laten maken en zijn nagels laten knippen.
Hij weegt nu 17 kg, zijn tanden blinken je wit tegemoet en hij hijgt niet meer. Wat is hij mooi geworden !
Wij zijn trots op onze "nieuwe" oude Ozzie. Hopelijk heeft hij nog een paar mooie jaren voor de boeg !