Je kunt er eigenlijk de klok op gelijk zetten : zoals we er de laatste twintig jaar al aan gewend zijn geraakt, is het weer de laatste week van september omgeslagen. De clubkampioenschappen van onze tennisclub zijn daarom nog steeds niet helemaal beëindigd, al was de finaledag op zaterdag 27 september
We hebben er van geleerd, dat vrienden en familie beter niet op bezoek kunnen komen vanaf de laatste week van september tot eind oktober, want het hogedrukgebied dat de hele zomer boven de Azoren ligt en zorgt voor het Spaanse zonnige weer, verplaatst zich dan naar het noorden, waardoor de depressies vrij spel krijgen. Het warme water van de Midellandse Zee en de koude lucht in de atmosfeer zorgen dan voor zeer onstabiel weer : onweer, storm en stortregens. Het is nog nèt niet zo erg als vorig jaar, maar we zijn er nog niet vanaf. Dit weekend wordt er heel veel regen voorspeld en dat belooft niet veel goeds. Gisteravond viel de elektriciteit enige uren uit, gelukkig net nadat ik de ovenschotel gloeiend heet op tafel had gezet. Gezellig bij kaarslicht gegeten en daarna de generator aangezet, die we voor dit soort gelegenheden hebben aangeschaft. Niets is erger dan in het donker te moeten zitten, terwijl je niet weet hoe lang het gaat duren. Je merkt dan hoe afhankelijk we zijn geworden van elektriciteit. Niet lezen, niet aan de computer werken, geen muziek luisteren, niet TV kijken ( dat is niet zo erg hoor). Tijd voor een goed gesprek bij de open haard en een glaasje wijn ? Maar dat is dan een beetje gedwongen. Vroeg naar bed kan ook. Na twee uur zagen we buiten wat lichtjes op de berg tegenover ons huis, en ja hoor, we hadden weer licht. De ijskasten en diepvriezers doen we niet open in dit soort gelegenheden, maar de temperatuur was al aardig opgelopen. Dat wordt weer alles checken en vooral diepvriesproducten nakijken, want ook nog een voedselvergiftiging oplopen, boven op mijn stevige verkoudheid, daar zit ik niet naar uit te kijken.
Ik ben trouwens benieuwd of ik bezig ben een nieuwe griepvirus in mijn lichaam te ontwikkelen, want eergisteren heb ik de griepprik gehad terwijl ik de verkoudheid toen al voelde opkomen. De verkoudheids- en de griepvirus zorgen dan samen voor interessante nakomelingen, heb ik wel eens gelezen. Voorlopig blijf ik thuis, zodat ik niemand kan aansteken.
Het was weer zover. De Clubkampioenschappen moesten georganiseerd worden. Andere jaren kreeg iedereen een aantal maanden om zijn wedstrijden te organiseren. Omdat er in poules werd gespeeld speelde iedereen een aantal wedstrijden, wat wel leuk was, maar iedereen stelde het uit tot vlak vóór de deadline en dat liep dan vaak mis. Het valt ook niet mee om iedereen op dezelfde tijd op de baan te krijgen. Er is altijd wel één op reis, heeft gasten op bezoek of is geblesseerd, ziek, zwak of misselijk. Dus had ik dit jaar besloten om alle wedstrijden onder te brengen in een 'knock-out systeem' met een troosttoernooi voor de verliezers in de eerste ronde. Dit alles zou dan plaatsvinden in de laatste twee weken van september.
