De nieuwe beheerders van La Sella Tennis, Kurt en Diego, zijn heel enthousiast begonnen om de banen en de faciliteiten te verbeteren. Om de onderlinge leden wat beter kennis met elkaar te laten maken, want de verschillende nationaliteiten spelen bijna uitsluitend onder elkaar, hadden ze de laatste twee weekeinden van januari een dubbeltoernooi georganiseerd. 22 Herendubbels meldden zich aan, echter maar 6 bij de dames. Ik had tevergeefs geprobeerd een sterke partner te vinden, omdat mijn vaste partner Liz een voetblessure heeft. Mijn coach, Diego, vond dat ik toch mee moest doen en ging links en rechts op zoek naar een geschikte dame, maar de één na de ander liet het afweten. Toen heeft hij Liz ervan overtuigd dat ze het er best op kon wagen ondanks haar blessure. Ik zou dan gewoon wat harder moeten lopen als compensatie.
De damesdubbels waren in twee groepen van drie ingedeeld zodat ieder paar in ieder geval twee wedstrijden zou spelen. De nummer 1 zou dan de nummer 2 van de andere groep spelen in de halve finales.
Onze eerste wedstrijd was gelijk de zwaarste. De twee dames hadden al hun wedstrijden in de competitie gewonnen en ze waren bovendien lekker fanatiek. Natuurlijk wisten ze van de loopproblemen bij Liz en probeerden daar op in te spelen. Liz en ik hadden echter onze tactiek aangepast om haar zo min mogelijk bewegingen naar rechts te hoeven laten maken, want dan deed haar voet het meeste pijn. Daarom ging ik, als Liz van rechts serveerde, halverwege in het het rechter servicevak staan: dat is de zgn. Australische opstelling. De tegenstandster had dan verschillende opties : 1) ze sloeg rechtdoor, waar Liz wèl heen kon lopen, bovendien staat ze daar normaal vanwege haar goede slice backhand, 2) ze sloeg crosscourt , maar als de bal niet cross genoeg was zou ik hem weg kunnen volleren, 3) ze sloeg een lob over mijn hoofd, maar dan moest hij wel hoog genoeg zijn zodat ik hem niet kon smashen. Het eigenaardige is dat ze uitsluitend optie 1 gebruikte, of ze bang voor me was !? Verder gebruikten Liz en ik veel de dropshot als wapen, omdat de meeste dames het liefste vanuit het achterveld opereren. Eén opponente was goed in smashen, dus hadden we al snel door dat we de bal beter niet omhoog konden gooien. We wonnen de eerste set met 6-4 . Liz en ik kregen wat moeite in de tweede set, omdat onze tegenstandsters vervelend begonnen te lobben om de vaart uit het spel te halen. Eerst speelden we het spelletje mee want mijn topspin lobs zijn veel gevaarlijker, maar het ging wat vervelen, dus hebben we de rest van de partij zoveel mogelijk de bal uit de lucht genomen. De tweede set was ook 6-4, omdat we bij 5-2 voorsprong vergaten de partij uit te maken.
Omdat het derde damesdubbelteam zich afmeldde, stonden we na 1 wedstrijd al in de halve finale waar Liz en ik tegen twee dames speelden, die we coachen tijdens match practice. We proberen ze daar uit te leggen waar ze op moeten letten, tactiek, techniek etc. Ze doen het aardig in de derde divisie van de competitie, maar ze waren natuurlijk geen partij voor ons : 6-0,6-0 binnen veertig minuten.
In de finale kwamen we weer tegen paar 1 te staan, want zij hadden in 3 sets de andere halve finale gewonnen.
Bij het inslaan merkte ik al enig venijn bij de dames aan de overkant. Ik stond aan het net om mijn volleys te oefenen en ipv mij de bal aan te geven kreeg ik die zo hard mogelijk om mijn oren. Niet echt leuk. Ik dacht erover na of ik er iets van zou zeggen, maar besloot mijn mond te houden. 'Let your racket speak,' zou Luis ( mijn coach van de afgelopen acht jaar die echter afscheid van La Sella heeft genomen) zeggen. Met die gedachte in mijn achterhoofd begonnen we de wedstrijd zeer geconcentreerd. De eerste set wonnen we met 6-0. We gunden de tegenstandsters slechts 3 punten. Hoewel je weet, dat het gevaar bestaat dat je in slaap valt als het zó gemakkelijk gaat, begonnen we wat minder scherp te spelen. En ja hoor, het werd 0-2 en via 2-2 en 2-3 kregen we gelukkig onze inspiratie weer terug en eindigden we de set met 6-3. Deze keer probeerden onze tegenstandsters wel optie 2 en 3 bij onze Australische opstelling, maar ik volleerde en smashte met succes de aanvallen af, daarna probeerden ze het niet meer.
Liz en ik wonnen ieder een trofee, een voucher voor een diner in een goed restaurant en een kortingsbon van een sportzaak in Denia.
In de finale van de heren wonnen een Engelsman met een Duitser, van een Italiaan en een Spanjaard. In de troostronde wonnen twee Engelse heren van een Duitser en een Zwitser.
Na de prijsuitreiking werd het nog een leuk internationaal feestje.
Diego en Kurt plannen al weer het volgende La Sella Toernooi, deze keer voor enkelspelers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten