Als je het Spaanse nieuws een beetje volgt dan kan je er niet omheen: in kranten, op de radio en op de TV wordt druk gespeculeerd over de uitkomst van een rechtszaak, die tegen de onderzoeksrechter Baltasar Garzón wordt aangespannen.
Garzón heeft zich in de afgelopen decennia opgeworpen als onvermoeibare strijder tegen corruptie, het witwassen van geld, genocide, misdaden tegen de menselijkheid, terrorisme en de georganiseerde misdaad. In het buitenland is hij vooral bekend geworden door zijn aanklachten tegen de Spaanse socialistische regering van Felipe González in de zaak GAL ( antiterrorisme groep die zich zèlf schuldig maakte aan ontvoering en marteling van ETA-leden) , Pinochet in Chili, Henry Kissinger (wegens Operation Condor in 1975, waarbij Garzón onderzoek deed naar de betrokkenheid van de USA bij het vermoorden van linkse tegenstanders van de vele Zuid-Amerikaanse militaire regimes w.o. Chili en Argentinië,) Silvio Berlusconi, de Argentijnse Junta en de Bush regering ( wegens het onrechtmatig vasthouden van gevangenen in Guantánamo Bay) en recentelijk nog tegen de Argentijnse piloot van Transavia, die zou hebben gewerkt op de vluchten waarop tegenstanders van de Argentijnse Junta uit het vliegtuig in zee werden gegooid.
Dat Garzón nu zelf in het beklaagdenbankje terecht is gekomen, heeft een diepere oorzaak die te maken heeft met de tweedeling in de Spaanse bevolking, die weer zijn oorsprong vindt in de Spaanse Burgeroorlog ( in de jaren dertig van de 20ste eeuw.) Garzón wordt namelijk door de magistraat van het Hooggerechtshof, Luciano Varela, aangeklaagd wegens ambtsmisbruik, omdat de eerste een rechtszaak zou zijn gestart naar de verdwijningen van personen tijdens het Franco regime. Zo wil hij de massagraven openen om na al die jaren de overblijfselen te kunnen identificeren. Eén van de bekendste slachtoffers uit de Spaanse Burgeroorlog, Federico García Lorca, de beroemde dichter, schrijver en componist, ligt in één van die massagraven. Het verhaal, hoe hij op sadistische wijze is vermoord, waarschijnlijk niet alleen om zijn linkse overtuigingen maar vooral uit haat over zijn homoseksualiteit, is bekend, zijn stoffelijke resten zijn echter nooit gevonden. Volgens ultra-rechtse kringen heeft Garzón geen legale bevoegdheid om dergelijke acties te ondernemen, omdat in 1977 alle schuldigen (de meesten waren toen al overleden) aan moord en marteling, postuum amnestie hebben gekregen. Garzón verdedigt de stelling, dat dit misdaden tegen de menselijkheid zijn geweest en dat die nooit behoren te verjaren !
Het is wel duidelijk dat teruggaan in de geschiedenis van Spanje in de 20ste eeuw een uiterst gevoelige zaak is. Grof gezegd zou je kunnen zeggen dat aan de ene kant de gevestigde orde staat, zoals de monarchie, de adel, de kerk en het leger, met als grootste politieke partij de Partido Popular. Aan de andere kant staan de republikeinen, socialisten, communisten en anarchisten, waarvan de grootste partij de Partido Socialista Obrero Español is. In alle gemeenschappen, stad of dorp, weet iedere familie nog precies wie in de Burgeroorlog aan welke kant heeft gestaan en wie er schuldig is geweest aan het verdwijnen of vermoorden van familieleden of vrienden. Aan de oppervlakte is er niets te zien, maar onderhuids broeit het nog steeds ! De Nederlandse journalist en schrijver, Jean Schalekamp heeft over deze ondergrondse gevoelens nog een interessant boek geschreven: "Van een eiland kan je niet vluchten", waarin hij, met moeite, gewone burgers op het eiland Mallorca zover weet te krijgen dat ze hem over hun, vaak traumatische, ervaringen tijdens de Spaanse Burgeroorlog vertellen.
Onder de aanhangers van Garzón heerst de overtuiging dat de PP hem uit wil schakelen als wraak over zijn onderzoek naar de corruptie in de zaak "Gürtel," waarbij de allerhoogste functionarissen van de PP, w.o. de president van Valenciaanse deelregering, betrokken zouden zijn. Zou het rechts lukken Garzón veroordeeld te krijgen, dan staat hem een schorsing uit zijn ambt, van 12 tot 20 jaar, te wachten, terwijl Bush, Berlusconi, Camps, Matas, en vele anderen, nog steeds vrijelijk hun dubieuze praktijken kunnen voortzetten.
Is er dan geen gerechtigheid op deze aarde ?
We wachten af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten