Iedereen die in Spanje gaat wonen krijgt er mee te maken : gasten ! Dat is natuurlijk heel gezellig maar op den duur wil je ergens met ze naar toe waar je zelf nog niet geweest bent. Wat hadden we dat al niet vaak gedaan : een dagje Valencia met bezoek aan de musea en/of het oude stadscentrum en daarna ergens buiten op een terrasje gaan eten. Of naar Dénia, Jávea, Montgó. Even Calpe, Altea, Benidorm of Alicante ? Kan ook, evenals Pego, Oliva en Gandía. Liever niet naar Guadalest, dat is te toeristisch, hoewel een tochtje door de Vall de Gallinera weer wel de moeite waard is, zeker nu de kersen rijp zijn.
Gelukkig kreeg ik een tip van een goede vriendin dat het omstreeks deze tijd van het jaar zeker de moeite waard is de iristuin van Marnes te gaan bezichtigen. Vreemd dat we hier al zo lang wonen en er nog nooit van gehoord hadden. Maar goed, we gingen afgelopen zondag met onze gaste op stap en reden door de Jalón Vallei naar Benissa, vanwaar we de weg vonden naar Pinos in de Sierra de Bernia. We gingen via een smalle weg de bergen in en aan de linkerhand zagen we, steeds dieper onder ons, de blauwe Middellandse Zee schitteren achter de wolkenkrabbers van Calpe en de Peñon de Ifach.
Bij aankomst in Pinos besloten we koffie te drinken in een bar/restaurant, waar we een tafeltje reserveerden om te lunchen na ons bezoek aan de tuin.
Nog een paar kilometer voorbij Pinos vonden we de iristuin. Omdat het zondag was barstte het er van de mensen, toeristen maar ook veel 'Valencianos' als ik afga op wat ik zo om me heen hoorde. De irissen waren op het hoogtepunt van hun bloei, al zag ik dat sommigen al uitgebloeid waren. Ik had mijn verwachtingen van te voren niet al te hoog gesteld, maar het viel me enorm mee. De irissen waren smaakvol gegroepeerd en de vele verschillende kleuren vormden een mooi plaatje tegen het decor van de bergen. Het aardige was dat je de irissen ook kon kopen en de volgende keer zal ik dat zeker doen, als het wat minder druk is.
Er zijn twee restaurants in Pinos, zover ik kon zien allebei van het eenvoudige soort.
We hadden gereserveerd in El Péon de Pinos. Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want het was er zo vol dat er mensen weggestuurd moesten worden. We zaten buiten, op het terras onder een boom, aan een plastic tafeltje met idem stoelen. We kozen voor paella mixta. Als je van Spanje houdt en het niet erg vindt dat de bediening nogal boers is, dan heeft het nog wel zijn charme en duur was het er zeker niet.
Kortom ik kan het iedereen aanbevelen als een leuk dagje uit, als je hier in april/mei in de buurt bent.
