Afgelopen zondag was het weer eens zover : een bosbrand niet ver van ons vandaan dichtbij de grotten van Benidoleig. We hoorden het nog vóór we het zagen, door het geluid van laag overvliegende helicopters en blus-vliegtuigen. Je kunt er eigenlijk wel de klok op gelijk zetten : als de temperaturen hoog zijn en er een harde wind staat, krijgen we een brand.
Twee jaar geleden heeft iemand een verwaarloosde boomgaard, vijftig meter van ons huis vandaan in brand gestoken, gelukkig was de brandweer er snel bij en kon de schade beperkt blijven tot de boomgaard, maar je blijft er wel steeds van schrikken.
In geval van grote hitte, wind en droogte is er niet veel nodig om een brand te veroorzaken; tuin-afval verbranden, BBQ-en in de vrije natuur, een brandende peuk van een sigaret uit de auto gooien ( een veel voorkomend incident in Spanje) , pyromanie en als laatste projectontwikkelaars die niet mogen bouwen in een natuurgebied ( hun redenatie is: als er geen natuur meer is om te beschermen krijgen we wel een bouwvergunning !)
Hoe penibel zo'n situatie kan zijn blijkt wel uit het dagboek dat vrienden, die in ons huis "Es Niú de l'Oronella" ( zwaluwnest) op Mallorca logeerden, hebben bijgehouden over zo'n bosbrand.
Ons huis lag op de helling van een berg aan het einde van een doodlopend weggetje. Vóór en opzij van ons lag de zee op 100 meter diepte en achter ons een bergpas, La Muleta, geheten. Als er achter je brand uitbrak kon je geen kant op, een beangstigende gedachte.
Dagboek
25-7-1983.
Met het trammetje van Sóller naar Porto de Sóller. Voor de tweede keer een hete sirocco-wind, een gigantische storm, tot onze schrik bosbranden rondom de haven van Sóller, die zich gedurende de dag steeds verder uitbreiden door de sirocco...Terug naar huis wordt onze schrik groter, nog geen driehonderd meter van het huis waar we logeren woedt ook een bosbrand.
We komen op het weggetje naar het huis de Engelse tuinman tegen en vragen wat we als voorzorg kunnen ondernemen om onszelf te beschermen. Wij rijden 's avonds met de Engelse buurman naar Sóller om bij het gemeentehuis te vragen of men maatregelen wil nemen om de brand te bestrijden. Dit wordt toegezegd, maar erg veel vertrouwen is er van onze kant niet...
De sirocco woedt nog steeds en dat is niet bevorderlijk voor het bestrijden van het vuur. De brandweer heeft al het water opgepompt uit het zwembad van de Duitse buurman.
Het is wel angstig allemaal. De Engelse buurman heeft ons beloofd dat hij ons onmiddellijk zal waarschuwen als er iets fout gaat....
Het is nu 2.36 in de nacht en we hebben onze koffers gepakt en waken over het vuur met de Belgische buurvrouw en de Engelsman. In het uiterste geval kunnen we bij hem terecht want hij heeft geen dennen om zijn huis heen.
3.22 uur. De brand heeft zich met een enorme snelheid uitgebreid, de hele berghelling achter het huis van de Engelsman en van de Belgische staat in vlam. Als het vuur onder onze helling komt moeten we direct weg. Van de brandweer nog steeds geen spoor, het lijkt wel of het ze niet interesseert, je voelt je daarom ook zo machteloos.
Wij bespreken met de anderen wat we het beste voor de huizen kunnen doen, advies van iedereen : luiken sluiten en weggaan, je kunt zonder water eenvoudigweg niets voor het huis doen.
4.28 uur. Samen met de Engelsman een boom omgetrokken en geblust. De hotels in Porto de Sóller staan gereed om alle gasten te evacueren, de brand raast voort.
26-7-83. 's Middags komt de brandweer en blust tot 's avonds laat.
27-7-83. De rust is weergekeerd, sein brand meester !
Nog jaren daarna was het natuurgebied een troosteloze woestenij met overal omgevallen dennenbomen die kriskras over elkaar heen lagen, zodat het terrein onbegaanbaar was geworden. Na een tijdje zag je overal kleine dennenboompjes tussen de boomstronken uitsteken en nu na 27 jaar heeft de natuur zich enigszins hersteld. Wachtende op de volgende brand ?
Ons huis en zijn omgeving op Mallorca, Muleta, Costa de Deià.
