Lang moest ik nadenken waar mijn volgende blog over zou moeten gaan. De meeste blogs die over het leven in Spanje worden geschreven gaan over de dagelijkse bezigheden, in en rondom de plaats waar men woont. Hoewel het blijkt dat er grote belangstelling is voor het mooie plaatje uit de omgeving, de dagelijkse temperatuur, het liggen bij het zwembad, het eten van tapas vergezeld van een lekker biertje of een glaasje wijn, kortom de persoonlijke wederwaardigheden, wil ik soms ook de andere kant van Spanje laten zien.
Zo kan men sinds 15 mei 2011 (15M) niet meer om de beweging van "los indignados" , de verontwaardigden, misschien wel geïnspireerd door de "Arabische lente", heen. Het zijn de jongeren, die massaal op de grootste pleinen van de Spaanse steden zijn gaan demonstreren tegen de hoge werkeloosheid van wel 21.3% (en onder de jongeren van 18-25 jaar is dat zelfs 45%) en de zware bezuinigingen die de regering van de socialistische premier Zapatero, noodgedwongen, in opdracht van de EU, heeft moeten doorvoeren. Geen werk betekent geen geld, want op de werkeloosheidsuitkeringen wordt gekort, geen subsidies meer bij hoge huishuren, geen leningen van de banken meer, enzovoort, enzovoort.
Van Spaanse vrienden krijg ik regelmatig verslagen over wat er zich op de pleinen in Valencia en Dénia afspeelt. Ze demonstreren voor meer democratie en vertellen elkaar verhalen, die ze hebben gehoord over de zelfverrijking en frauduleuze praktijken van de heersende politieke elite en hun zakenvriendjes. Een voorbeeld : een hoge politicus van de PP bestelt een beeld als cadeau voor de Paus, die op bezoek komt in Valencia. Hij reserveert een bedrag van 8 miljoen euro, vervolgens geeft hij de opdracht door aan een partijgenoot, die de opdracht weer aan een ander door geeft voor 4 miljoen. Enfin via drie anderen komt de opdracht uiteindelijk bij de beeldhouwer. De kosten voor het maken van het beeld: 8000 € !
Geen wonder dat het publiek verontwaardigd is.
Maar nu komt het merkwaardige. Een week na 15M worden de gemeentelijke- en provinciale verkiezingen gehouden. Je zou denken, dat de mensen niet zouden kiezen voor de heersende elite, al is dat moeilijk omdat je hier niet voorkeursstemmen aan een persoon kunt geven, maar op een partij moet stemmen. Dat de PSOE verliest, omdat ze aan de macht waren toen de economische crisis uitbrak, was niet moeilijk te voorspellen. En hoewel de PP geen enkele oplossing heeft aangedragen om uit de huidige economische malaise te komen, hebben ze de verkiezingen ruimschoots gewonnen. Zo blijft de hoge politicus van de PP uit het bovengenoemde verhaal , die al een proces aan zijn broek heeft gehad wegens het aannemen van "cadeau's" van grote bedrijven, gewoon aan de macht.
De geschiedenis leert dat al deze protestbewegingen vanzelf een zachte dood sterven. Wie weet nog iets van Parijs 1968, of in Nederland de Maagdenhuisbezetting, protestmars tegen de kernraketten en de krakers, die leegstaande panden bezetten uit protest tegen het gebrek aan huisvestingsmogelijkheden ?
In Barcelona en Valencia werd er al gebruik gemaakt van geweld om de bezetters te verwijderen en ik hoorde dat in Dénia de restaurants, bars en winkels zo ondertussen ook wel vinden dat het welletjes is geweest, want ze lijden verlies door de kamperende jongeren voor hun deuren.
Het ziet er op het ogenblik niet zo best uit voor de Spaanse economie. Gelukkig is het seizoen van de"fiestas" weer aangebroken. Zojuist hebben we San Juan en Corpus Christi gevierd met het in de lucht knallen van kostbaar vuurwerk.
Brood en spelen, dat laten ze zich hier in ieder geval niet afnemen !
