woensdag 13 juli 2011

Stiertjes in de straten

Vaak ga ik niet naar het dorp, soms om geld op te nemen bij de bank of om de krant te kopen. Het is er gewoon niet zo interessant en mooi is het ook al niet.
De enige keren dat ik moet is als er weer eens een verzoek uit Nederland, van het pensioenfonds of de Sociale Verzekering Bank, komt om een "bewijs van in leven zijn" officieel te laten ondertekenen. Als je in Nederland woont hoeft dat niet, maar als resident in een ander land is deze bureaucratische handeling verplichte kost. Dus zowel mijn man als ik moeten ieder, twee keer per jaar, naar het gemeentehuis om bij de vredesrechter dit formulier te laten ondertekenen en afstempelen.

Zo ging ik een paar dagen geleden weer op weg naar het stadhuis met zo'n formulier . Het was een heidens karwei om mijn auto te parkeren, want de "fiestas" waren weer aan de gang en dan is de binnenstad afgezet   omdat ze stiertjes loslaten in de straten. Op de trottoirs zijn kooien gezet, waar de toeschouwers kunnen schuilen achter de spijlen. Ik baande me een weg naar de "ajuntament" maar eenmaal binnen was het totaal uitgestorven. Alle bureaus waren leeg, dat kon je zien want de deuren naar alle kamers stonden open. Na enige tijd kwam er een receptioniste tevoorschijn, die mijn formulier in ontvangst nam. Ze keek bedenkelijk, toen ik zei dat ik het zo snel mogelijk terug moest hebben, want ik had een deadline gekregen om het uiterlijk op 18 juli terug in Nederland te hebben. " Ja... zie je," zei ze,"er zijn deze week fiestas dus zal het wel volgende week ( de 18e) worden dat het klaar is." Ik had eigenlijk niets anders verwacht, want als er fiestas zijn, of vakantietijd ( juli en augustus) duurt alles nog langer dan het normaal al doet.

Toen ik uit het gemeentehuis kwam hadden ze net een stiertje losgelaten, die door mannen, vooral jonge, uitgedaagd werd hen aan te vallen. Als het dier dat dan ook deed, renden ze hard weg. Bovenop de kooien zaten de inwoners van Pedreguer met belangstelling te kijken naar het zwoegen van het stiertje, dat al lange slijmslierten uit zijn bek had hangen.

Eigenlijk kan ik het nauwelijks aanzien hoe het arme dier gepest en gesard wordt, maar wie ben ik dat ik als gast in dit land de lokale cultuur bekritiseer? Er hangen tenslotte overal banieren waarin verkondigd wordt dat Pedreguer hartstochtelijk van zijn stieren houdt. Dat geldt niet alleen voor de mensen hier, maar voor heel Spanje. De Spaanse staatstelevisie TVE 1 zendt iedere dag een heel programma uit over de wereldberoemde stierenrennen in de straten van Pamplona tijdens de feesten van San Fermín, die nu plaatsvinden.

's Avonds vertelde de buurman dat een man op de horens was genomen en zodanig verwond was geraakt, dat hij het waarschijnlijk niet zal overleven.
Ik was blij, dat die aanblik me tenminste bespaard was gebleven.

Geen opmerkingen: