Met Kevin in Valladolid
Het is een treurige dag.
Vandaag wordt Kevin gecremeerd.
Nooit meer avonden , waar we tot laat in de nacht buiten op het terras zullen zitten van je 'Villa' en de wereld zullen doornemen onder het genot van enige glazen wijn of iets sterkers, terwijl de klanken van een Mozart-symphonie zachtjes door de openslaande deuren naar buiten waaien en zich vermengen met de geuren van de jasmijn. Geen lunches meer en geen diners in nieuw te ontdekken, lokale restaurantjes. Geen klassieke muziekfestivals en geen culturele uitstapjes.
En nooit meer zelfgeschreven 'Murder-mysteries' ,die je vrienden moesten zien op te lossen. Vaak betrof het een ouderwetse ' crime passionel' , maar wie had wat gehad met wie ? De grootste pret was om gekleed te gaan in de rol die je moest spelen. Vreemd volk zat daar op je terras, SS-officieren vermengd met Marlene Dietrichachtige vamps ,warhoofdige dichters en morsige privé-detectives. Door aan elkaar vragen te stellen kwamen we er, onder grote hilariteit en plezier , achter wie de moordenaar(es) was. Daarna werd er gedanst tot diep in de zomernacht.
De zondagbrunches in het Marriott Hotel, waar je ons uitnodigde, omdat je wist dat ik dol was op champagne, die daar rijkelijk vloeide en het werkelijk heerlijke buffet. Vaak moest ik dan vertellen over mijn belevenissen met mijn passagiers, uit de tijd toen ik nog vloog. Vooral het verhaal van de kaviaar was je favoriet en moest ik, op je verzoek, herhalen als er vrienden of familie bij waren.
Het ging ongeveer zo:
-In de Royal Class van de KLM werd als hors d' oeuvre kaviaar en kreeft geserveerd. We begonnen de service altijd bij de voorste rij; bij het voorbijgaan van de laatste rij hoorde ik de ene zakenman tegen de andere zeggen:
" Ik ben werkelijk dol op kaviaar, maar ze zijn zo gierig bij de KLM , typisch Nederlands, dat er veel te weinig is voor alle passagiers, dus geven ze van die lullige ,kleine porties en nu ik op de laatste rij zit, zal je zien dat er niets meer over is tegen de tijd dat ze bij mij aangekomen zijn ".
Op die dag wilden echter de meeste passagiers kreeft i.p.v. kaviaar, dus toen ik bij de betreffende passagier kwam had ik van de 6 blikjes er nog drie over. Dus zei ik tegen hem:
" Ik denk, dat u vast veel van kaviaar houdt . Wilt u een kleine of een grote portie? "
" Graag een grote portie".
" Wilt u er ook eiwit, bieslook en uitjes bij ?"
" Graag."
Ik nam een heel blikje en keerde dat om op het midden van het bordje. Daaromheen drapeerde ik keurig bergjes bieslook, eiwit en uitjes. Het was een plaatje. Ik nam het hele mandje met toast en zette dat naast zijn bordje. Wilde hij misschien ook nog een hele fles champagne erbij ? De passagier naast hem keek me aan. Ik gaf hem een knipoog.
Toen ik na een tijdje kwam kijken hoe het met hem was, zag ik dat zijn bordje bijna leeg was. Heel vriendelijk vroeg ik of hij misschien nog een blikje wilde . Benauwd keek hij me aan. Nee, het was allemaal erg lekker geweest, maar eigenlijk at hij nu liever niets meer en ook zijn hoofdmaaltijd , een medium gebakken steak, wilde hij, alstublieft, afbestellen als dat nog kon !-
Je vond, dat ik mijn verhalen moest opschrijven. Maar ik had zo mijn twijfels. Vliegverhalen zijn leuk voor ingewijden en alleen interessant voor anderen als er beroemde of beruchte mensen in voor komen. Maar goed,deze ene dan.
We zullen je missen. Heel erg.
dinsdag 29 januari 2008
vrijdag 18 januari 2008
Sant Antoni Abad
Kerstmis, de feestelijkheden rond het nieuwe jaar en Driekoningen zijn nauwelijks voorbij of de centra van de dorpjes en de steden zijn alweer afgesloten voor de eerste feestdag van 2008: Sant Antoni Abad (de beschermheilige van alle dieren) op 17 januari. De burgers worden dan uitgenodigd deel te nemen aan de 'Torrat' , een Spaanse BBQ, waar de lokale specialiteiten ( zoals worsten etc), aan iedereen gratis worden uitgedeeld, die je dan zelf op een enorme grill moet leggen. Ook de wijn vloeit rijkelijk. Zo zijn wij eens, toen we nog op Mallorca woonden, op een koude winteravond naar Sóller gegaan waar op het het dorpsplein onder een heldere sterrenhemel een dergelijk feest werd gevierd. Het gemeentebestuur had, zoals gebruikelijk is voor die dag, alle inwoners uitgenodigd. Overal om ons heen zagen we de vriendelijke, vaak bekende, gezichten van o.a. de smid, de timmerman, de waterman, de bankbediende, de dokter, elektricien en natuurlijk die van onze buurman Juan, met hun families. Midden op het plein brandde een groot vuur, de 'hoguera', waar kinderen verkleed als duiveltjes omheen dansten om de slechte geesten te verdrijven. Het heeft wel wat, deze oude gebruiken. Het is in ieder geval een uitstekend middel om jong en oud, lokaal en expat, nader tot elkaar te brengen .
Het charmantste gebruik, vind ik, is echter het zegenen van de dieren door de lokale pastoor; meestal wordt dat op het weekeinde na 17 januari gedaan. Zo zagen wij een grote optocht van baasjes en beestjes zich langzaam, in een file, door de straten rond de kerk bewegen, waar de pastoor met zijn wijkwast klaarstaat om ieder dier rijkelijk te besprenkelen .Het is zo vertederend de kinderen,trots, met hun hond of kat, kanariepietje, papegaai , muis, rat, marmotje of cavia, om te zien gaan, evenals trouwens de boeren met hun paarden, ezels, schapen, lammetjes, geiten en kippen. ( Het beeld, wat je hier van de Spanjaarden ziet is in schril contrast met andere feesten, waar jonge stiertjes door de straten, of in de zee, worden gejaagd, of een geit van de klokkentoren wordt gegooid, om maar te zwijgen over de stierengevechten , die de strijd om leven en dood verheerlijken. )
Nu is het weer wachten op de volgende feestdagen: Sant Joan (de 'Falla's van Valencia), half maart, en de 'Semana Santa', de week voor Pasen.
zondag 6 januari 2008
Los Reyes Magos
Vandaag was het 24 graden C en mijn gedachten aan de winter waren ver weg. Ik zag de eerste amandelbloesem en de vogels waren al druk bezig hun territorium te verdedigen tegen indringers. Na de vele regenbuien van de laatste weken is de natuur groen en bloeien de rozen voor de derde keer. Jammer, maar die laatsten moeten nu toch hoog nodig gesnoeid worden.
Hoewel het kerstvakantie is, kom je hier toch wat moeilijker in de bijbehorende stemming. Ik merk het als ik 's avonds buiten zit en naar de zonsondergang kijk en het silhouet van de bergen gebruik als een soort zonnewijzer. Dan zie ik ,ieder jaar ,hoe bij de wintersolstice de zon boven een oude uitkijkpost, in het zuidwesten, ondergaat; een half jaar later, op 21 juni, is dat boven 'Twin Peaks' , zoals ik die bergtoppen noem, in het noordwesten .
Ik mis wel een beetje de kerstboom met zijn kaarsjes en de symboliek van het licht dat ieder jaar weer terugkomt, maar hier in Spanje kennen ze de kerstboom niet. In de Spaanse roomse traditie draait alles om de kerststal, de 'belén', met daarin de beelden van Maria, Jozef en Jezus, die bezocht worden door de drie Wijzen uit het oosten : Balthazar,Gaspar en Melchior.
Voor de Spaanse kinderen is 6 januari, Driekoningen, de belangrijkste dag van het jaar, want dan krijgen ze cadeaus, die de kinderen in het westen van de wereld al eerder hebben ontvangen van Sinterklaas of Santa Claus. Grote optochten trekken ,op die dag ,door de steden en de knechten van de drie koningen gooien, vanaf hun praalwagens, snoepgoed naar het publiek . Gisteravond toen we op weg waren naar een restaurant aan de jachthaven van Dénia, reden we op de zeeboulevard tegen een kleurrijke optocht aan. Duizenden ouders stonden aan de kant met hun kleine kinderen, de laatsten vol illusies over de geschenken , die ze hoopten te krijgen.
Voor alle kinderen hoop ik van harte, dat hun wensen zijn uitgekomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)