Ruiseñor, rossignol, nachtegaal

Dat het lente is wisten we al een tijdje, maar vannacht werden we voor het eerst wakker gehouden door een nachtegaal.
Ik herinner me nog wat mijn grootouders zeiden , toen ze in een bejaardenhuis waren gaan wonen in het Alkmaarder Hout, begin zestiger jaren. Op een mooie lente-avond hadden ze een nachtegaal horen zingen, toen ze op hun kleine balkonnetje ( wat een luxe) zaten. Ik was jaloers, want ik had nog nooit een nachtegaal gehoord; het moest wel iets heel moois en romantisch zijn.
Pas in 1985, toen ik voor het eerst in Mallorca kwam, heb ik het geluid van de nachtegaal leren kennen Hij verhinderde ons te slapen met zijn gezang. Hij zat vlakbij in de vallei en omdat het zo stil was leek het wel of zijn aria een echo had. Dat hoorde hij , denk ik, ook, dus deed hij nog extra zijn best. Toen mijn ouders op een keer in de lente bij ons op bezoek waren, zei mijn moeder, dat ze het maar raar vond dat een gekke vogel de hele nacht voor haar raam had zitten zingen. " Hé Ma, dat is nu een nachtegaal ", zeiden wij.
Andere vogels, die we in Nederland niet meer hoorden waren de boerenzwaluw ( ze broeden nu, dus de mannetjes hadden gewoon even een omweg gemaakt, zoals mannetjes nu eenmaal doen), de hop en de kleinooruil met zijn schattige "piep...piep...piep ..." .
's Morgens als het licht wordt hoor ik eerst de haan, daarna de merel ( die het fluitje van de buurman, om zijn honden te roepen, heeft ingelast in zijn prachtige lied ) , de boerenzwaluw, de zwartkopjes en de vinkjes. Het minder welluidende gekwetter van de musjes nemen we op de koop toe, omdat ze nu, helaas, een bedreigde diersoort zijn geworden.
Dan is er nog dat intrigerende gezang , waar ik lang over gedaan heb om er achter te komen hij welke vogel dat hoort. Pas bij een uitzending van 'Vroege Vogels' , die helemaal gewijd was aan vogelgeluiden, kwam ik erachter dat het over een wielewaal gaat, ofwel 'oriole' in het Engels.
Daarbij komen nog de geluiden van de duiven en, jawel, een ezel. Zuidelijker kan niet.
Het doet me altijd denken aan het Midden Oosten: Amman waar ik op een morgen wakker werd en een ezel hoorde balken. Zo hoort het ook. Je bent ver van huis en daar horen geluiden bij, die specifiek zijn voor dat gebied en die niet thuis horen in je nationale geluiden-archief.
Ik vraag me af, hoe lang deze dieren, en wij, nog kunnen overleven. Het beton en asfalt rukken aan alle kanten op, de vogels en andere diersoorten steeds verder terugdringend het binnenland in, tot er geen plek meer voor ze over is.
Stel je voor, je wordt wakker en je hoort alleen nog maar het geluid van brommers, motoren, auto's, vrachtwagens, bussen, treinen en vliegtuigen. Of zoals in de VS , politie-sirenes, 24 uur per dag. Meer mensen, minder water, minder voedsel , minder natuur, meer milieu-verontreiniging.
Soms denk ik wel eens dat het gemeenschappelijke motto van de huidige wereldbevolking: "après nous le déluge " is geworden Hoe zou de Zonnekoning hebben moeten weten , dat het allemaal nog veel erger kon? Hopelijk komen ook mijn sombere toekomstvisioenen niet uit, maar ik hoop niet meer mee te maken wat ik denk dat gaat gebeuren.

To be or not to be the club captain

Senioren, die tennisen. Als je daar aan denkt, zie je lieve ouwe oma's en opa's voor je, die genieten van hun laatste jaren, en in de milde zonneschijn van de Costa Blanca op een ontspannen manier een lekker balletje slaan om daarna gezellig keuvelend over kinderen, kleinkinderen ( achterkleinkinderen), poezen en honden een kopje koffie te drinken op een zonovergoten terrasje. Zou dat echt bestaan, zulk een idyllische veteranenclub ? Ik kan gelijk iedereen uit de droom helpen.

Sinds ik zelf gekozen ben als club captain van onze tennisclub, ben ik tot het inzicht gekomen, dat sportiviteit , fair play en andere hoogverheven idealen over hoe je sport eigenlijk behoort te beoefenen, ver te zoeken zijn als het over winnen gaat. Dit verschijnsel ligt voor de hand in de competitie, maar is ook waarneembaar in gewone 'sociale' wedstrijdjes.

Zo heb ik de laatste weken te maken gekregen met een echtpaar, dat niet meer spelen wil tegen een zekere speler, die , dat is waar, een zeer onorthodoxe manier van tennisen heeft en nogal luidruchtig is. Zo lobt hij de meeste ballen huizenhoog ( letterlijk) over het net om zijn tegenstanders te irriteren, roept met harde stem ononderbroken aanwijzingen naar zijn partner en geeft luidkeels commentaar, tussen de bedrijven door, over de tennisrallies op de omringende banen. Als hij dan ook nog alles doet, wat volgens de tennisregels onder 'hinderen' wordt verstaan, dan kan je je wel voorstellen wat voor effect dat heeft op de overige spelers. Maar de grootste klacht is, dat hij de ballen niet goed (?) zou zien. Zo was er een groot gekrakeel over een bal, die hij 'uit' gegeven had en die 'call' werd door het genoemde echtpaar betwist. De vrouw zei zelfs het woord "cheat" ( het zijn engelstaligen). Waarop speler, zeer beledigd, de baan verliet.

In de tijd van het gebeuren, was ik in Menton, dus heb ik mijn informatie 'van horen zeggen'.

De Chairman, heeft afzonderlijk met de kemphanen gepraat, maar een oplossing is er niet gekomen. Wie heeft er gelijk ? Ik begrijp alle spelers, maar vind eigenlijk, dat, hoe oud ze ook zijn, ze zich kinderachtig hebben gedragen. OK, die man is irritant, maar dat is niet verboden. OK, misschien had hij ongelijk met die "outcall' , maar so what ! Degene, aan wiens kant de bal landt, bepaalt of de bal 'in' of 'uit' is,; dat zijn nu eenmaal de regels. Er is nergens een regel, dat je de bal niet 50 meter de lucht in mag slaan. het valt onder de regel "spelbederf' , maar is dat een reden om iemand een straf op te legggen ?

Dan is er nog die kwestie van mijn partner in de " Doubles league". Een aardige Ier, die ik niet kende, voordat we samen wedstrijden gingen spelen ( omdat mijn mixeddoubles partner van een paar jaar, teruggegaan was naar Engeland). Wat een sof is dat geworden. We begrepen elkaar helemaal niet. Niet op en niet buiten de baan. Ik dacht het seizoen nog wel met hem te kunnen uitzingen, al waren onze resultaten slechter dan had gehoeven, maar zijn herendubbel-partner, gaf me te kennen ( ik ben de captain van ons team), dat hij nooit meer een wedstrijd met hem wilde spelen. Ik begreep wel waarom, maar nu stond ik voor het dilemma, wie niet zou spelen in onze laatste 'match' . De andere speler vormde al 45 jaar een vast koppel met de andere vrouw uit ons team en die twee en ik zaten al 3 jaar samen in het eerste team. Of zij en ik , of de Ier eruit. Tenslotte heb ik de Ier verteld, dat ik hem niet meer zou opstellen voor de laatste wedstrijd. O jee, zijn vrienden in de aanval. Ik zou partijdig zijn en me hebben laten beïnvloeden door de andere man in ons team, die vóór mij club captain is geweest. Hij had veel weerstand opgewekt omdat hij als een tiran geheerst had en nu vonden ze, dat ik hem wéér zijn zin had gegeven. Ik heb besloten boven die kritiek te gaan staan. Het is mijn voorrecht te beslissen wie er waar en wanneer wel of niet speelt. Eigenlijk hoef ik niet eens een reden op te geven,wat ik ook niet wil. Ik heb gehandeld in het belang van het team. Punt uit. Met die Ier komt het nog wel goed, hij zal in een ander team moeten gaan spelen samen met zijn vriendjes.