Dat het lente is wisten we al een tijdje, maar vannacht werden we voor het eerst wakker gehouden door een nachtegaal.
Ik herinner me nog wat mijn grootouders zeiden , toen ze in een bejaardenhuis waren gaan wonen in het Alkmaarder Hout, begin zestiger jaren. Op een mooie lente-avond hadden ze een nachtegaal horen zingen, toen ze op hun kleine balkonnetje ( wat een luxe) zaten. Ik was jaloers, want ik had nog nooit een nachtegaal gehoord; het moest wel iets heel moois en romantisch zijn.
Pas in 1985, toen ik voor het eerst in Mallorca kwam, heb ik het geluid van de nachtegaal leren kennen Hij verhinderde ons te slapen met zijn gezang. Hij zat vlakbij in de vallei en omdat het zo stil was leek het wel of zijn aria een echo had. Dat hoorde hij , denk ik, ook, dus deed hij nog extra zijn best. Toen mijn ouders op een keer in de lente bij ons op bezoek waren, zei mijn moeder, dat ze het maar raar vond dat een gekke vogel de hele nacht voor haar raam had zitten zingen. " Hé Ma, dat is nu een nachtegaal ", zeiden wij.
Andere vogels, die we in Nederland niet meer hoorden waren de boerenzwaluw ( ze broeden nu, dus de mannetjes hadden gewoon even een omweg gemaakt, zoals mannetjes nu eenmaal doen), de hop en de kleinooruil met zijn schattige "piep...piep...piep ..." .
's Morgens als het licht wordt hoor ik eerst de haan, daarna de merel ( die het fluitje van de buurman, om zijn honden te roepen, heeft ingelast in zijn prachtige lied ) , de boerenzwaluw, de zwartkopjes en de vinkjes. Het minder welluidende gekwetter van de musjes nemen we op de koop toe, omdat ze nu, helaas, een bedreigde diersoort zijn geworden.
Dan is er nog dat intrigerende gezang , waar ik lang over gedaan heb om er achter te komen hij welke vogel dat hoort. Pas bij een uitzending van 'Vroege Vogels' , die helemaal gewijd was aan vogelgeluiden, kwam ik erachter dat het over een wielewaal gaat, ofwel 'oriole' in het Engels.
Daarbij komen nog de geluiden van de duiven en, jawel, een ezel. Zuidelijker kan niet.
Het doet me altijd denken aan het Midden Oosten: Amman waar ik op een morgen wakker werd en een ezel hoorde balken. Zo hoort het ook. Je bent ver van huis en daar horen geluiden bij, die specifiek zijn voor dat gebied en die niet thuis horen in je nationale geluiden-archief.
Ik vraag me af, hoe lang deze dieren, en wij, nog kunnen overleven. Het beton en asfalt rukken aan alle kanten op, de vogels en andere diersoorten steeds verder terugdringend het binnenland in, tot er geen plek meer voor ze over is.
Stel je voor, je wordt wakker en je hoort alleen nog maar het geluid van brommers, motoren, auto's, vrachtwagens, bussen, treinen en vliegtuigen. Of zoals in de VS , politie-sirenes, 24 uur per dag. Meer mensen, minder water, minder voedsel , minder natuur, meer milieu-verontreiniging.
Soms denk ik wel eens dat het gemeenschappelijke motto van de huidige wereldbevolking: "après nous le déluge " is geworden Hoe zou de Zonnekoning hebben moeten weten , dat het allemaal nog veel erger kon? Hopelijk komen ook mijn sombere toekomstvisioenen niet uit, maar ik hoop niet meer mee te maken wat ik denk dat gaat gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten