Hazel is ooit eens, in een grijs verleden, getrouwd geweest met een Duitser en daar heeft ze een tik van meegekregen door een typische Kaffee und Kuchen- middag te organiseren. Met deze traditie was ik al vertrouwd geraakt toen we nog op Mallorca woonden, want daar werden we regelmatig door onze Duitse Nachbarn uitgenodigd om bij hun je helemaal misselijk te komen eten aan, soms wel, vier verschillende taarten die ze uiteraard zelf gebakken hadden.
In Hazel 's geval waren er drie: aardbeien, zure kersen en citroen, aangevuld met custard, op een knapperige bodem. Uiteraard moet je er dan heel veel Schlagsahne opdoen en sterke koffie bij drinken. Thee mag ook.
Wij, uitgenodigde dames van de tennisclub, deden ons best, maar al na het nuttigen van de eerste taartpunt kregen we het moeilijk. Een tweede stukje eten, laat staan een derde, leek haast een onmogelijke opgave maar we konden onze vriendin toch niet teleurstellen, nadat ze zoveel moeite voor ons had gedaan ? OK, een héél klein stukje dan nog van deze en een paar hapjes van die.
Waar praten dames zo al over. Och, hun mannen natuurlijk met al hun gebreken. Hazel zwoer dat ze nóóit meer zou trouwen en de andere dames ook, maar het was uiteraard bij de meesten van ons nog helemaal niet aan de orde, omdat we nog getrouwd waren. Eentje zelfs nog met haar eerste man; wat een uithoudingsvermogen !!
De inrichting van huis en tuin. Hazel had een paar jaar geleden haar huis dat in een totaal uitgewoonde staat verkeerde, gekocht. Ze had het helemaal laten verbouwen wat niet wegnam dat haar nieuwgeverfde huis als een vlag op een modderschuit stond omdat de buurt waarin ze woonde bijzonder onappetijtelijk oogde, hoewel het, als een klein lichtpuntje, dichtbij zee lag. De meeste huizen hadden duidelijk een flinke opknapbeurt nodig, de meeste straten waren onverhard, de telefoon- en elektriciteitsdraden hingen slordig aan palen boven de grond
en als klap op de vuurpijl waren een aantal hoertjes dichtbij, aan de weg van Alicante naar Valencia, hun beroep aan het uitoefenen. Als de stoelen leeg waren, waren ze 'aan het werk'!
Daarna bekeken we de smalle strook langs haar huis waar ze bloemen en planten in de perkjes had gezet. De gewone Middellandse Zee variëteiten, zoals lavendel, bignonia en druivenstruiken.
En praten over mode natuurlijk. Hazel ging over een paar weken naar Duitsland, omdat haar zoon ging trouwen, ik heb niet helemaal gevolgd voor de hoeveelste keer, ik dwaal namelijk met mijn gedachten wel eens af. Maar ik werd weer wakker toen ze met de jurk aan kwam zetten die ze had gekocht. De schoenen en bijbehorende tas had ze, geloof ik, geleend van een goede vriendin of zoiets. Alle dames zeiden ' oe' en' aa' en toen kwamen de flessen wijn op tafel.
Eindelijk...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten