In Nederland wordt op de televisie een programma uitgezonden dat: "Help, mijn man is klusser" heet. Uiteraard heb ik het nog nooit kunnen bekijken, omdat mijn man geen interesse heeft. Ja, vanzelfsprekend, want dan zou hij iets zien wat lijkt op zijn eigen behandeling van de talloze klussen waar hij ooit aan begonnen is, maar die nog immer onafgemaakt liggen te wachten op de laatste hand. Voor iemand die héél netjes en georganiseerd is, betekent het een ramp, maar na 24 jaar heb ik me er allang in geschikt.
Zo vind ik overal, in huis en tuin, gereedschap rondslingeren dat daar gebruikt is en op die plek is blijven liggen tot het voor de volgende keer nodig is. Terugbrengen waar het vandaan komt is immers onnodige energie verspillen ? Na 1 dag, week, maand, jaar, het hangt er vanaf, pak ik dan zuchtend een doos en gooi alles erin, tot het kleinste schroefje en moertje aan toe, en breng het naar de werkplaats die gevestigd is in de middelste van de drie garages. Dat het daar een ongelofelijke chaos is bewijst de bovenstaande collage. Hij kan nu eenmaal niets weggooien en de troep ligt te wachten tot het totaal verroest en/of verrot is.
In Mallorca was zijn werkplaats boven aan de 111- tredige trap gevestigd. Binnenin was er een grote rots en daarom heen waren de schappen, dozen, laden etc. met het gereedschap, gevlijd. Soms kreeg ik uit Nederland een telefoontje om iets in die werkplaats te gaan opzoeken. Als ik de deur opendeed beving me dan altijd een licht gevoel van paniek omdat ik in de eerste plaats helemaal niet technisch ben, dus onbekend met het gezochte voorwerp, en in de tweede plaats was het daar zo'n rotzooi dat ik het allerliefste gelijk rechstomkeert wilde maken. Geen wonder dat ik dan ook altijd onverrichterzake de trap weer af moest dalen om met schaamrood op de kaken te bekennen, dat ik 'het' niet had kunnen vinden.
Toen we 11 jaar geleden naar hier verhuisden overtuigde ik mijn man er dan ook van dat hij zijn werkplaats vanaf dat moment ordelijk moest inrichten, schoon schip moest maken. Een vuilcontainer met overbodige rommel hadden we immers al op het eiland achtergelaten ? Hij begon goed met keurig planken te installeren met daarop dozen, waarop stond wat er in zat. De platte werktuigen werden opgehangen aan de muur en de werkbank was leeg.
Mensen zijn netjes en ordelijk of ze zijn het niet, het is niet te veranderen, dus heb ik er maar in berust dat ik in rommel zal moeten leven, met om iedere hoek" unfinished business". Och, als dat het ergste is....
De vuilcontainer staat ergens geduldig te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten