No vino blanco en Riba-roja .

Bloggen is leuk! Je ontmoet op deze manier vele gelijkgestemden en dat er niet alleen virtueel contact is bleek gisteren toen drie bloggers elkaar voor de lunch ontmoetten in Riba- roja de Turia, een stadje in de buurt van Valencia. Alles keurig geregeld door Anne, die samen met Alexander op zoek is naar mogelijkheden om zich part-time, of geheel, in Spanje te vestigen.

Met Cokky en Edwin, die de blog "Wonen in Spanje" bijhouden, waarin ze dagelijks berichten ( met prachtige foto's erbij ) schrijven over hun ervaringen in de Jalón Vallei , kon ik meerijden en maakten we tijdens de rit kennis met elkaar. Het gekke is, dat ik iedere keer zei : "Ja, dat weet ik, want dat heb ik op jullie blog gelezen." een hele vreemde gewaarwording.

Anne had via het Internet een restaurant in een hotel gevonden, waar vandaan je een prachtig uitzicht had over de rivier de Túria. Het was aan de ene kant jammer dat ze geen terras hadden, zodat we van dat uitzicht ook genieten konden, aan de andere kant was de air-conditioning binnen wel zo aangenaam, want het was buiten boven de 30 graden C.

Als aperitief wilde ik graag een glas witte wijn bestellen, maar de serveerster kwam me vertellen, dat dat niet mogelijk was ?!! Ik kon wel rode, of rosé wijn krijgen. Verbazing alom, vooruit dan maar: een glas rode wijn...

Het menu bevatte, voor mij , veel te veel gerechten, maar was zeer smakelijk en spot goedkoop.

Na de lunch, besloten we het stadje te gaan bekijken. We moesten een beetje klimmen naar het hoogste punt waar de Iglesia Parroquial staat, een deels barok, deels neo-klassiek gebouw uit de 18e eeuw. Daarna passeerden we het gemeentehuis waar, achter de antieke façade, een supermodern gebouw schuilgaat. De bron van inkomsten van de 20.000 inwoners is de landbouw en keramische industrie, maar zo te zien was er niet veel te beleven, want er liep nauwelijks iemand over straat. Het zal wel te heet zijn geweest !

We gingen daarom maar wat drinken in een bar, die er van binnen uitzag als een sociëteit voor oude mannetjes, die daar bijeen kwamen om te kaarten, schaken of biljarten.

Bij het bestellen van de drankjes, zou ik dan eindelijk mijn slag slaan : een glas droge witte wijn, a.u.b. Tot onze hilariteit hadden ze dat niet ! Wel rode wijn. Goed, kon ik dan een tinto de verano ( met ijsblokjes) bestellen ? Nee, de wijn was warm. Gèdver...dan maar een caña ( tapbiertje.)

We grapten wat tegen de barvrouw over : no vino blanco en Riba-roja, maar ze begreep onze woordspeling niet. Na het opzoeken van de betekenis roja, blijkt het dan ook niet rood te betekenen, dat in het Valenciaans roig is, maar roya, wat in de Middeleeuwen stromend water betekende.

We praten een paar uur met elkaar over onze ervaringen in dit gedeelte van Spanje en de gespreksstof is schier oneindig, omdat er zoveel aanpassingen nodig zijn om te kunnen integreren in een compleet andere cultuur, al lijkt het, aan de oppervlakte, dat het wel meevalt.

Het was een bijzonder gezellige middag en tevreden namen we afscheid van elkaar. Bij het afscheid spraken we af elkaar weer te ontmoeten.

Hasta la próxima !

Het Lanzarote Dilemma

Het wordt ondertussen gewoon om een krant open te slaan en artikelen tegen te komen die machtsmisbruik en corruptie aan de kaak stellen.

Deze week vond ik een artikel in de CostaBlancaNews dat ging over hoe op het eiland Lanzarote de cohesie-subsidies van de EU besteed waren.

In 1991 had de overheid van het eiland hele strenge bouwplanning-regels opgesteld om het delicate eco-systeem te beschermen. Deze regels werden zo door de UNESCO gewaardeerd dat ze het eiland in 1993 uitriepen tot "Protected Biosphere Reservation". *

Dat was prachtig natuurlijk, maar de lokale overheidsfunctionarissen konden de verleiding van het vele geld niet weerstaan en gebruikten 23.5 miljoen euro's om 7 illegale hotels neer te laten zetten, dit aantal toevoegend aan de overige 22 illegale hotels en appartementencomplexen waarvan de bouwvergunningen met terugwerkende kracht door het Hooggerechtshof van de Canarische eilanden zijn ingetrokken.

Dertig lokale ambtenaren en zakenlieden zijn gearresteerd en de EU heeft 19 miljoen euro's ingehouden van de 35 biljoen (!!!) cohesie-subsidies die Spanje nog tegoed heeft van de EU tussen 2007 en 2013. ( Daarna moet Spanje zelf, als rijkere natie binnen de EU, cohesie-gelden gaan betalen aan de Oost-Europese nieuwkomers!)

Maar wat nu? Die hotels en appartementencomplexen staan er nu eenmaal (met een totaal aan 7721 bedden) en moeten ze nu gesloopt worden ? Ondertussen is het eiland helemaal afhankelijk geworden van het toerisme, dat de lokale landbouw en visserij compleet verdrongen heeft, met als gevolg dat het voedsel geïmporteerd moet worden.

Verder onderzoekt UNESCO of het eiland nog wel de felbegeerde biosphere status verdient.

Persoonlijke verrijking is de drijfveer van de vele bouwondernemers en projektontwikkelaars die er hier in Spanje voor zorgen dat, iedere dag, kostbare natuur verdwijnt. Niet alleen aan de Middellandse Zee waar nog nauwelijks een stukje kust onbebouwd is, maar ook aan de Golf van Biscaye en aan de Atlantische kust gaat de ongebreidelde bouw gewoon door ondanks de economische crisis. Volgens mij zijn ze bezig met het slachten van de kip met de gouden eieren: op het moment dat de kust definitief dichtgemetseld is, zullen de toeristen uitwijken naar een plek waar ze niet overal tegen lelijke gebouwen aan hoeven te kijken. Er is niet voor niets een trek van de kust het binnenland in. Helaas spelen de bouwers en hun investeerders al op deze trend in en ik ben bang dat ze, ook daar, ieder mooi plekje zullen volbouwen.

Wie of wat kan ze tegen houden? Ik weet het niet.

*

The objective of a biosphere reserve is to preserve the values of nature by means of a scientifically correct, socially respectful, culturally creative and fully functional custody.

Lanzarote holds a high environmental quality providing space for protected enclaves and pure laboratories in order to rise to the challenge associated with the declaration as biosphere reserve