No vino blanco en Riba-roja .

Bloggen is leuk! Je ontmoet op deze manier vele gelijkgestemden en dat er niet alleen virtueel contact is bleek gisteren toen drie bloggers elkaar voor de lunch ontmoetten in Riba- roja de Turia, een stadje in de buurt van Valencia. Alles keurig geregeld door Anne, die samen met Alexander op zoek is naar mogelijkheden om zich part-time, of geheel, in Spanje te vestigen.

Met Cokky en Edwin, die de blog "Wonen in Spanje" bijhouden, waarin ze dagelijks berichten ( met prachtige foto's erbij ) schrijven over hun ervaringen in de Jalón Vallei , kon ik meerijden en maakten we tijdens de rit kennis met elkaar. Het gekke is, dat ik iedere keer zei : "Ja, dat weet ik, want dat heb ik op jullie blog gelezen." een hele vreemde gewaarwording.

Anne had via het Internet een restaurant in een hotel gevonden, waar vandaan je een prachtig uitzicht had over de rivier de Túria. Het was aan de ene kant jammer dat ze geen terras hadden, zodat we van dat uitzicht ook genieten konden, aan de andere kant was de air-conditioning binnen wel zo aangenaam, want het was buiten boven de 30 graden C.

Als aperitief wilde ik graag een glas witte wijn bestellen, maar de serveerster kwam me vertellen, dat dat niet mogelijk was ?!! Ik kon wel rode, of rosé wijn krijgen. Verbazing alom, vooruit dan maar: een glas rode wijn...

Het menu bevatte, voor mij , veel te veel gerechten, maar was zeer smakelijk en spot goedkoop.

Na de lunch, besloten we het stadje te gaan bekijken. We moesten een beetje klimmen naar het hoogste punt waar de Iglesia Parroquial staat, een deels barok, deels neo-klassiek gebouw uit de 18e eeuw. Daarna passeerden we het gemeentehuis waar, achter de antieke façade, een supermodern gebouw schuilgaat. De bron van inkomsten van de 20.000 inwoners is de landbouw en keramische industrie, maar zo te zien was er niet veel te beleven, want er liep nauwelijks iemand over straat. Het zal wel te heet zijn geweest !

We gingen daarom maar wat drinken in een bar, die er van binnen uitzag als een sociëteit voor oude mannetjes, die daar bijeen kwamen om te kaarten, schaken of biljarten.

Bij het bestellen van de drankjes, zou ik dan eindelijk mijn slag slaan : een glas droge witte wijn, a.u.b. Tot onze hilariteit hadden ze dat niet ! Wel rode wijn. Goed, kon ik dan een tinto de verano ( met ijsblokjes) bestellen ? Nee, de wijn was warm. Gèdver...dan maar een caña ( tapbiertje.)

We grapten wat tegen de barvrouw over : no vino blanco en Riba-roja, maar ze begreep onze woordspeling niet. Na het opzoeken van de betekenis roja, blijkt het dan ook niet rood te betekenen, dat in het Valenciaans roig is, maar roya, wat in de Middeleeuwen stromend water betekende.

We praten een paar uur met elkaar over onze ervaringen in dit gedeelte van Spanje en de gespreksstof is schier oneindig, omdat er zoveel aanpassingen nodig zijn om te kunnen integreren in een compleet andere cultuur, al lijkt het, aan de oppervlakte, dat het wel meevalt.

Het was een bijzonder gezellige middag en tevreden namen we afscheid van elkaar. Bij het afscheid spraken we af elkaar weer te ontmoeten.

Hasta la próxima !