vuilnis in Spanje

Ons weggetje 

Onze oude reserve-ijskast ging teveel stroom gebruiken, dus wilden we hem wegdoen.

Als je grootvuil hebt in onze gemeente moet je dat melden bij het politiebureau. Daar vertellen ze je op welke dag je het bij de weg moet zetten en dan wordt het opgehaald. Zo gezegd, zo gedaan. De ijskast werd meegenomen, maar ondertussen had onze buurman er gauw wat bijgezet, de slimmerik, maar dat hebben ze laten staan.

Verderop op ons weggetje staan twee vuilnisbakken, die iedere dag door de vuilnisdienst worden geleegd. Tot ons verdriet liggen echter de dingen die de mensen ernaast gooien er soms weken of maanden later nog. De Duitser, in zijn protserige paleis er tegenover, moet zich wel de haren uit zijn hoofd trekken over de manier waarop zijn uitzicht bedorven wordt en dan hebben we het nog niet eens over de stank. 

In de vele jaren, dat we in Spanje wonen hebben we gezien hoe er hier met vuilnis wordt omgegaan.

In Mallorca woonden we in een mooie vallei aan zee. Vuilnis werd er niet opgehaald. Waar de weg van Sóller afboog naar Deià, boven op de pas, werden na een aantal jaren vuilnisbakken neergezet, omdat vele bewoners daar hun vuil reeds deponeerden, al of niet in zakken. Zelfs toen er bakken stonden mikten de mensen hun zakken, uit luiheid, gewoon uit hun autoraampje. Het was geen wonder dat zich daar al spoedig een legertje zwerfkatten vestigde, die de zakken open krabden om naar voedsel te zoeken. Er waren zelfs mensen die expres hun zak op de grond zetten voor dat doel.

In de mooie natuur, onder een majestueuze amandelboom in een bocht van het weggetje naar ons huis, kwamen de eilandbewoners van heinde en verre om al hun rotzooi juist daar neer te gooien: ijskasten, matrassen, roestige ledikanten,  kapotte stoelen, bouwafval, noem maar op, het lag er( en ligt er waarschijnlijk nog) omdat niemand zich er verantwoordelijk voor voelt.

De laatste jaren zien we enige vooruitgang, omdat de meeste gemeenten plekken hebben opengesteld waar de mensen hun afval gescheiden kunnen weggooien, door speciale bakken voor glas, blik, papier, tuinafval, kleding, etc. neer te zetten. Het nadeel is echter dat je over een auto moet kunnen beschikken en dat de vuilnisophaaldiensten niet altijd de vuilnis ook gescheiden afleveren bij de vuilverwerkingsbedrijven. Maar dat is weer een ander, en ingewikkeld, verhaal over hoe de gemeenten hun budget uitbesteden aan de goedkoopste aanbieder, zodat het vuil  over lange afstanden moet worden versleept en soms gewoon illegaal wordt gestort en in de open lucht verbrand.

Als ik dan zie hoe de huisvrouwen hier iedere dag het stoepje voor hun huis keurig schoonvegen, de boeren hun land netjes bebouwen, maar dat daarbuiten overal in de bermen en onbebouwde landjes het rotzooi zich opstapelt, vermoed ik, helaas, dat de Spanjaarden lijden aan het "Not In My Back Yard"-complex : ieder veegt zijn eigen straatje schoon, voor de andere voelen ze zich niet verantwoordelijk !