cédula de habitabilidad

Aan het einde van ons weggetje is een nieuw huis gebouwd door een Engelsman. We hoorden een paar jaar geleden dat hij problemen ondervond om de benodigde 10.000 m² grond ( die heb je op het platteland nodig om een bouwvergunning te krijgen) bij elkaar te sprokkelen, omdat veel stukken grond na een erfenis verdeeld worden onder verschillende familie-leden. De toekomstige koper moet dus proberen iedereen over te halen zijn stukje grond aan hem te verkopen. 
Het was een heel gedoe, maar uiteindelijk had hij genoeg grond gekocht om te gaan bouwen. Al gauw zagen we een groot huis boven de sinaasappel-bomen uitsteken. Het is iedere keer weer wennen als het ongehinderde uitzicht op de Sierra de Segaria wordt verstoord, maar we zullen lijdzaam moeten toezien hoe uiteindelijk de hele vallei wordt volgebouwd, want steeds meer boeren kunnen niet meer leven van wat de sinaasappel-oogst opbrengt.

En daar staat hij dan, leeg...Want wat blijkt ? Achteraf gezien had hij 100 m² te weinig grond gekocht en de gemeente weigert nu de "cédula de habitabilidad" af te geven, wat het papier is wat je nodig hebt om elektriciteit, water en telefoon aan te vragen. 

Deze zaak staat niet op zichzelf, er zijn in Spanje vele van deze huizen, zelfs hele urbanisaties, die nadat ze al waren gebouwd plotseling illegaal bleken te zijn.

Wij wachten af hoe deze zaak zich gaat ontwikkelen. Lukt het Clive alsnog om de benodigde 100 m² te kopen, of laat de gemeente de eis van 10.000 m² schieten ?

We zullen zien....

Bootreis naar de Zwarte Zee, Sebastópol

Oorlogen zijn er altijd geweest. Meestal wordt er gevochten om religieuze kwesties, zoals bijvoorbeeld bij de kruistochten het geval was of, nog vaker, om economische belangen. In 1854 waren beide motieven een reden voor Rusland, met aan zijn zijde Bulgarije, om de strijd aan te binden met het Ottomaanse rijk omdat ze een uitgang wilden forceren van de Zwarte Zee naar de Middellandse Zee en daarvoor moest eerst Istanbul veroverd worden. De Turken kregen de steun van Frankrijk, Groot Brittanië en het Koninkrijk Sardinië, die hun eigen economische belangen in dat gebied wilden beschermen. Iedereen kent nog wel de naam van Florence Nightingale( met haar lampje) die als verpleegster naar de Krim vertrok om  zich daar te ontfermen over gewonde en zieke soldaten.
De stad Sebastópol waarin de Russen zich achter de muren hadden verschanst werd van 9-10-1854 tot 8-9-1855 door de Fransen, Engelsen en Turken belegerd.Toen de kruitdampen optrokken waren 900.000 mensen omgekomen door oorlogshandelingen, maar ook door ernstige ziektes zoals o.a. cholera.

In Sebastópol waar wij met de bus waren aangekomen na een tocht door de bergen vanuit Jalta, reden we direct door naar het Panorama Museum, dat bestaat uit een ronde koepel met op de muren de levensecht geschilderde belegering. Gruwelijke taferelen, die een diepe indruk op ons maakten.

Iedere keer na zo'n bezoek, en hoeveel oorlog-monumenten en -musea, over de hele wereld verspreid, heb ik al niet gezien, realiseer ik me wat een geluk ik heb gehad om op een continent te leven waar de landen besloten hebben samen te werken i.p.v. elkaar naar het leven te staan. Hoewel...hoe lang duurt het nog, met al die onrust in de Noord-Afrikaanse landen en het Midden Oosten, met de opkomst van de orthodoxe moslim-broederschappen die in hun landen de sharia-wetten willen invoeren ? Hoe verminderen we de grote economische verschillen tussen de diverse culturen en daarmee de spanningen. Hoe lang houden we de druk tegen van de jonge, werkloze populaties in de arme landen?

Vraagstukken, die ik niet kan oplossen en over moet laten aan de politiek, hoewel die altijd achter de feiten aanloopt en pas gaat dweilen als de kraan wijd openstaat.

Goed om er bij stil te staan, maar de boot wacht op ons in de haven.

                                

                                de haven van Sebastópol

 Na inscheping vertrekt de "Ocean Majesty" naar Odessa, onze volgende port of call.