Polop

POLOP NU EN IN DE TOEKOMST

Een paar jaar geleden ,toen we uit Guadalest kwamen op weg naar de kust, passeerden we Polop, een dorpje dat schilderachtig tegen een bergtop gedrapeerd ligt.We besloten even te stoppen bij een 'mirador' om van het mooie uitzicht te genieten. Aan de ene kant lag Polop en verderop kon je de zon op de Middellandse Zee zien schitteren tussen de wolkenkrabbers van Benidorm door. Wat we minder aangenaam vonden was de stank die van de vuilnis walmde, die in de afgrond voor onze neus was gestort. Legaal of illegaal, dat is de vraag. Het dumpen van ongewenst afval op de mooiste plekjes in de natuur is een onaangename gewoonte van Spanjaarden. Maar als gast in dit land moeten we voorzichtig zijn met onze kritiek. Denk ik.

Guadalest is een 'tourist-trap' . Het meest bezochte gehucht in Spanje. dat beweert tenminste de toeristeninformatie. Wat is daar te zien dan ? Nou, niks eigenlijk. Het is een dorp in de bergen behorend tot het achterland van Benidorm met ong. 200 inwoners dat door een aardbeving, eeuwen geleden, in tweeën is gesplitst. Wat er nog te zien is zijn wat oude ingevallen kastelen uit de tijd van de Moren, en een heleboel ' tacky ', 'overpriced' winkeltjes, museumpjes en restaurantjes. Als je toerist bent in Benidorm heb je de mogelijkheid naar pretparken te gaan zoals 'Aqualandia' en 'Terra Mítica' of een bustochtje te maken naar Guadalest.
De weg tussen Benidorm en Guadalest is oud ,kronkelig en pittoresk. Maar niet voor lang meer. Een geplande brede 4-baansweg moet het nu gemakkelijker gaan maken voor de ontelbare grote touringcars om snel de tocht tussen Benidorm en Guadalest mogelijk te maken.

Uit mijn opmerkingen is wel op te maken, wat ik er eigenlijk van vind, maar ik weet heel goed, dat mensen zoals ik de trend hebben gezet . Onze generatie wilde alle beroemde plekken van deze wereld zien en ontdekken. De Akropolis in Athene , Macchu Pichu in Peru, de Himalayas in Nepal , de Sahara in Tunesië, de piramides van Egypte, het operagebouw in Sydney ,de Kilimandjaro in Tanzania, de wildparken in Kenya, de tempels van Kyoto , het Raffles Hotel in Singapore, het Oriental Hotel in Bangkok , New York, de Niagara Watervallen, L.A. , Las Vegas, the Grand Canyon , Rocky Mountains, Death Valley, midzomernacht in Alaska, Chichen Itza in Mexico ... tja wat eigenlijk niet?
Ik ben tot de slotsom gekomen, dat mensen zoals ik, die altijd op zoek zijn geweest naar schoonheid en ongereptheid in de natuur, de oorzaak zijn geweest van het verdwijnen ervan. Immers op het moment, dat je het vindt is het niet meer ongerept.

Landje-pik

Toen ik nog op de lagere school zat deden we een spelletje dat 'landje-pik' heette. In de aarde werden stukjes land getekend die aan elkaar grensden. Iedere deelnemer kreeg een stukje toegekend. Van een afstandje probeerden we dan met een mes het grondstuk van de anderen te raken. Lukte dat, dan werd het stuk vanaf je mes tot je eigen grondstuk, bij jouw land getrokken. Wie het beste kon mikken was aan het eind grootgrondbezitter. Ondanks het feit, dat we allemaal een mes in handen hadden gingen we daarna vreedzaam onze eigen weg.

In de Comunidad Valenciana wordt hetzelfde spel gespeeld, maar nu door de overheid in samenwerking met projectontwikkelaars en bouwondernemingen. Er is zelfs een wet, die deze handelswijze ondersteunt. Eerst heette die wet de LRAU, door de Engelsen ,smalend, de Land Grab-law genoemd. Het komt er op neer, dat gemeentes landbouwgrond kunnen herclassificeren als urbanisatie met als gevolg, dat als je op het platteland een huis hebt gekocht, heerlijk ver weg van de massale betonnen urbanisaties aan de kust, je plotseling geconfronteerd kan worden met het feit, dat er een weg dwars door je tuin of huis is 'gepland' of in het ergste geval er een totale onteigening plaatsvindt zonder adequate compensatie. Behalve dat het huis een stuk minder waard of onverkoopbaar is geworden, wordt men dan bovendien ook nog verplicht mee te betalen aan de infrastructuur van de nieuwe urbanisatie.
De onteigeningen kwamen zo veelvuldig voor, dat er onder de getroffen huiseigenaren massaal verzet is ontstaan tegen deze wet. Uiteindelijk heeft Brussel de Comunidad Valenciana gedwongen deze wet aan te passen. Dat hebben ze gedaan. De wet heet nu LUV ( nee het heeft niets te maken met Patty Brard en die andere twee) en dat is zowat het enige verschil.

Deze toestanden worden in de hand gewerkt, door de bestuurlijke structuur in Spanje. Men kent hier de gekozen burgemeester. (Als er iemand, die dit leest, lid is van D66, let dan nu op !) Dat heeft vooral in plattelandsgemeenten en/of gemeenten, die eeuwenlang afgesloten zijn geweest voor de rest van de wereld,( bv. door een bergrug , een meer of een rivier) als gevolg, dat de machtigste ( dus rijkste) families van het dorp, de burgemeester leveren. Deze families bezitten ook de meeste grond, vaak landbouwgrond, boomgaarden, berghellingen en bossen.

De laatste 10 jaar is er een trend ontstaan , bij vooral de buitenlanders, om weg te trekken van de kust om in het achterland een huis te gaan zoeken. Dit is de notabelen van de kleine dorpjes niet ontgaan. Stiekem werden gebieden opgekocht voor een appel en een ei, om daarna in de gemeenteraad te worden geherclassificeerd als urbanisatie. Bingo ! Bij alle schandalen, die daarna zijn onderzocht is het dan ook geen wonder, dat de naam van de burgemeester, plus die van zijn familie en vrienden, bovenaan de lijst staat van verdachte van bovenstaande praktijken. Helaas, loopt het nu, in tegenstelling tot vroeger tussen mij en mijn speelkameraadjes, niet altijd even vreedzaam af.
"MOORDAANSLAG OP BURGEMEESTER " kopte de Nederlandstalige krant HALLO deze week, "MAYOR SHOT DOWN " staat er op de voorpagina van de Engelse Costa Blanca News. Kort na de aanslag met een .22 revolver op de burgemeester van Polop werd een aantal verdachten aangehouden, wiens motieven de onteigening van hun grond zouden zijn i.v.m. de uitbreidingsplannen van de gemeente ( Polop ligt hoog in de bergen in het achterland van Benidorm). Het inschakelen van een huurmoordenaar wordt zelfs niet uitgesloten.

Dit is slecht nieuws voor alle burgemeesters in de regio, maar ik ben bang, dat, ondanks de tot moordzucht leidende haat van de onteigende bewoners, het al te laat is om het mooie achterland van de Costa Blanca nog te redden.

Mijn Tennisclub

Tennisspelen neemt een groot deel van mijn tijd in beslag. Zo'n 5 x per week ben ik te vinden op tennisclub La Sella , gelegen aan de voet van de markante berg Montgó , die Dénia aan de noordkant, van Jávea aan de zuidkant, scheidt. Het hele jaar door zien we al tennisend, het altijd weer wisselende, intrigerende licht op de berg en in de verte op het streepje blauw van de Middellandse Zee. Een schitterend decor, dat je doet beseffen hoe bevoorrecht we zijn om hier te wonen. Hiermee wil ik niet zeggen, dat er in Nederland geen prachtige plekken meer zijn, integendeel, maar ze worden wel steeds moeilijker te vinden.

Toen we hier 9 jaar geleden kwamen wonen, kreeg ik van een oud-collega van de KLM de naam van een tennisclub, waarvan hij lid was . Tijdens mijn middelbare schooltijd en de onmiddellijke jaren daarna heb ik fanatiek tennis gespeeld, competitie, toernooien ,kampioenschappen etc. maar nadat ik bij de KLM ben gaan werken, was veel trainen door mijn onregelmatige tijden onmogelijk geworden. Na 30 jaar had ik eindelijk weer eens een tennisracket in handen en dat viel helemaal niet mee. Een bevriende tenniser, die me zag worstelen, stelde voor dat ik naar een coach hier in de buurt zou gaan om mijn techniek weer een beetje op te frissen en zo kwam ik bij Luís terecht, die een tenniscomplex bezit op de urbanisatie van La Sella. Sindsdien was er 'no looking back' . Hij wilde nl. weten of ik voor recreatieve redenen wilde trainen of voor competitieve. Ik koos voor de laatste, sindsdien heb ik prijzen gewonnen in 50 toernooien. Eerst speelde ik alleen in club-toernooien, daarna in lokale en sinds 2003 ook in internationale. De internationale toernooien vallen onder de auspiciën van de Internationale Tennis Federatie in Londen en je kunt met ieder toernooi punten verdienen voor de 'world ranking list'. Je kunt het vergelijken met de ATP en de WTA voor professionals, met dat verschil, dat zij er veel geld mee verdienen en wij alles zelf moeten betalen. Dit jaar heb ik gespeeld in Menton , Klagenfurt, Pörtschach , Ned. Open Kampioenschappen in Santpoort , Barcelona, Jávea enVillajoyosa . Ik ben van plan om dit jaar nog één internationaal toernooi te spelen , nl die in La Manga in de tweede week van december.
Ondertussen speel ik mee in de ´doubles league´, die door de clubs hier in de buurt, (Altea, Jávea , Moraira ,Dénia en Pego ) onderling is geregeld. De spelers zijn bijna allemaal vreemdeling in Spanje, voornamelijk Engelsen en Duitsers.
In onze eigen club, ben ik sinds kort Club Captain, die verantwoordelijk is voor het spelpeil van de spelers, het organiseren van trainingssessies voor competitiespelers . Het organiseren en toezicht houden op de clubkampioenschappen en onderlinge toernooien, zowel binnen de club als tegen andere clubs in de regio (en hopelijk in de toekomst ook uit de rest van de wereld) .
In het voorjaar willen we met een aantal vrouwen van La Sella mee gaan spelen in de Dames Competitie van de Spaanse Tennis Federatie. We spelen dan alleen maar tegen Spaanse clubs uit de Comunidad Valenciana. Ook hier speel ik captain en dat is niet omdat ik dat perse ambieer, maar de leden van mijn team hebben allemaal de Engelse nationaliteit, die wel hun best doen om het te leren maar nauwelijks Spaans spreken, lezen of verstaan. Dat is op zich niet zo erg, omdat ze zich voornamelijk bewegen in hun eigen nationale vriendenkringen ,de Engelse, Duitse of Nederlandse krant ( er is sinds kort ook een Russische ) lezen, en hun eigen computer-bridge-borduur-toneel-zang- enz.- clubjes vormen. Je bent en blijft een allochtoon, niet beter of slechter dan iedere andere allochtoon ter wereld, maar dit terzijde.

De bovenstaande foto is een collage van de omgeving ( de berg Montgó) en de tennisclub La Sella . De foto van de twee dames gekleed in de stijl uit de beginjaren van de 20ste eeuw is gemaakt tijdens het ´wooden racquet tournament´, die de afsluiting vormde van de feestelijkheden rond het 25-jarig bestaan van onze tennisclub, een paar weken geleden. De schrijfster van deze blog heeft de grootste hoed op.

Waarom Spanje ?

De eerste vraag, die de meeste mensen stellen , als je vertelt dat je in Spanje woont, is: waarom Spanje ? Een voor de hand liggend antwoord is : het klimaat. Over het weer wordt hier zelden gepraat laat staan dat er over gemopperd wordt ; immers de zon schijnt hier bijna iedere dag ( De statistieken wijzen plm. 300 dagen per jaar aan). Daar komt nog bij dat het fiscale klimaat ook heel wat aangenamer is dan in Nederland ; binnen de 25 landen van de EU zijn er nog steeds grote onderlinge verschillen in belastingdruk. Een andere reden is, dat we vrijwel ons hele leven gereisd hebben en ons overal wel inschikken en aanpassen .Bovendien spraken we de Spaanse taal al.
De titel die ik daarom voor mijn blog heb gekozen is weliswaar nogal clichématig, maar uiteindelijk wordt alles wat ik meemaak mede beïnvloed door de cultuur van dit land en van deze streek . Als ik in Nederland had gewoond zou de naam voor mijn blog simpelweg "Mijn leven" zijn geweest. Immers van alle miljarden inwoners op deze aarde is er maar één die mijn leven leidt en dat ben ik.
Ieder mens is een speciale combinatie van genen, het milieu waarin hij is geboren en opgegroeid, de opleidingen, die hij heeft gevolgd en van zijn interesses, werk- en levenservaringen etc., die hij in de loop van zijn leven heeft ontwikkeld en opgedaan . Daar heb ik het land aan toegevoegd waar je woont en dat hoeft dus noodzakelijkerwijs niet het land te zijn waar je geboren bent.


Goed, het nieuws van de laatste week is in zoverre exceptioneel, omdat het over 'het weer' gaat en wat voor een weer ! Iedere dag beelden op het nieuws en in de kranten, van mensen die hun bezittingen op straat zetten omdat hun huizen onder water zijn gelopen; auto's, die op elkaar gestapeld zijn; bootjes , ondersteboven op het strand van Jávea met de inhoud overal uitgestrooid en de spectaculairste ramp: de eeuwenoude brug van Beniarbeig, hier 3 km. vandaan, die voor de ogen van miljoenen Spanjaarden, die juist op dat moment naar het nieuws op de TV zaten te kijken, in elkaar stortte. De betreffende reportage is te vinden op YouTube ( zie onder Beniarbeig).
De discussie over de oorzaken van de hevigste 'gota fría' in jaren, zal wel weer oplaaien. Opwarming van de aarde, de uitzonderlijke hoge temperatuur van het Middellandse Zeewater etc. Maar wat doen we ( ze) eraan, zodra alles opgedroogd is ? Een gunstig neveneffect is dat de waterreservoirs, die tot voor kort nog maar voor 30% gevuld waren, nu op het punt staan over te stromen, hoewel dat weer andere problemen oplevert. De strijd, die al jaren gaande is tussen het noorden en het zuiden van Spanje en tussen de twee belangrijkste politieke partijen ( PP en de PSOE , rechts en links ) om via een pijpleiding het water van de natte gebieden naar de droge gebieden over te hevelen kan dan weer op een laag pitje gezet worden, tot.. we worden getroffen door een dusdanige jarenlange droogte, dat de woestijnvorming een feit is vóórdat de bureaucraten weer wakker geschud zijn.

herfstcollage met aquarel

HERFST

Ook in Spanje is het herfst. Veel mensen in Nederland denken, dat we ons hier , aan de Costa Blanca, het hele jaar door koesteren in een warm zonnetje. Dan zouden ze nu heel verbaasd naar buiten kijken en het zwembad zien overlopen, terwijl tegelijkertijd de electriciteit uitvalt. Vanmorgen was de vice-premier van Spanje op bezoek in Beniarbeig, een dorpje ,dat hier 3 km. vandaan ligt. Vorige week is daar de brug weggespoeld, die het dorpje verbindt met de onmiddelijke buitenwereld. Veel militairen en politie op de been om de minister te beschermen, je weet maar nooit of de ETA gebruik zal maken van deze uitgelezen mogelijkheid om de minister tot inkeer te brengen. Eigenlijk willen ook de Valencianos wel onafhankelijk worden, en hun eigen cultuur en taal behouden, maar die zijn nog niet bereid geweld te gebruiken om hun doel te bereiken. Teveel bezig met hun 'fiestas', vermoed ik.
Enfin, noodweer dus. De wijnkelder staat onder water en het water spuit naar binnen via de muren en de trap. Dat kan niet goed zijn voor de kwaliteit van de wijn, maar die is nog het minste van onze zorgen. De kachel voor de centrale verwarming staat er ook en het zou een ramp zijn als die in het water kwam te staan. Gelukkig is hij op een sokkel geplaatst en hebben we een pomp geïnstalleerd, die ervoor zorgt, dat het waterniveau niet de sokkel overstijgt.
Het weertype, waar we nu mee te maken hebben heet de 'gota fría' ,letterlijk vertaald 'de koude drup'. Die treedt op als koude lucht uit het noorden botst op de lucht boven het warme zeewater van de Middellandse Zee. Oktober is meestal de maand, waarin dat gebeurt, omdat dan het hogedrukgebied boven de Azoren aan invloed verliest en depressies toegang krijgen tot het Iberische schiereiland.
In de ruim 20 jaar, dat we hier wonen, ( de eerste 12 jaar in Mallorca) hebben we al verschillende rampen meegemaakt, die te maken hebben met dit weerfenomeen. Je zou denken, dat de Spanjaarden hun preventieve maatregelen zouden nemen, zoals bv. de droge rivierbeddingen schoonmaken, die in de zomer gebruikt worden als alternatieve vuilnisbelt. Of geen toestemming geven aan projectontwikkelaars te bouwen in gebieden, die altijd als afwateringsgebied hebben gegolden in tijden zoals deze. De bomen worden gekapt op de berghellingen om al die lelijke urbanisaties op neer te zetten, met uitzicht op een minuscuul streepje zee . Met als gevolg : erosie, dat leerden we toch al op de middelbare school ? Maar nee, als de zon weer schijnt is iedereen het doorgestane leed onmiddellijk vergeten en blijft ieder creatief idee hangen in ondoorzichtige bureaucratische ambtenarenladen.
Voor de komende dagen is er nog geen positief weerbericht, dus hopen we maar ,dat in ieder geval de electriciteit en de telefoon blijven werken zodat we hier niet hoeven te kamperen , zoals vorige week, met een openhaard-vuurtje, kaarsjes aan en koken op een campinggas-primusje. Wel realiseer je je dan, in wat voor een luxe we leven en dat we dat allemaal heel normaal vinden. Geen electriciteit en onze 'beschaving' bestaat niet meer.