Ieder land of regio heeft zijn traditionele keuken en hoewel de mensen die daar wonen het normaal en vanzelfsprekend vinden wat zich regelmatig op hun bordjes bevindt, geldt dat voor de vreemdeling niet.
Als je naar de eetgewoonten in Spanje kijkt kan er een heel klein verschil zijn met het eigen land, zoals bv. het gebruik van olijfolie, i.p.v. margarine of boter of het eten van 'cocas' , die je het beste kunt vergelijken met Italiaanse pizzas. Maar er zijn ook grotere verschillen. Zo eet men hier: kleine vogeltjes, met snaveltjes en al, speenvarkentjes draaiend aan het spit met een mooi rood appeltje in hun bek, konijntjes, kippetjes, kuikentjes ,krabbetjes en kreeften. Een bord vol visjes en allelei verschillende soorten schelpjes is een lekkernij. Iedereen kent dat laatste wel als het wordt opgediend in de vorm van een paella, waarin de ingrediënten vaak gezocht moeten worden tussen de rijst. (In deze streken wordt de rijst vaak vervangen door een soort vermicelli en dan heet het gerecht i.p.v. paella : fidéua ).
Het mediterrane dieet, dat wordt aangeprezen als het gezondste van de wereld bestaat voornamelijk uit vlees,vis en schelpdieren met soms wat aardappelen als garnituur. Natuurlijk kan je een salade bestellen, maar de lokale bevolking vindt dat een soort eten, dat eigenlijk meer geschikt is om aan hun geiten te voeren.
Toen we 20 jaar geleden in Spanje kwamen wonen, was het haast onmogelijk groenten of fruit te kopen buiten de gebruikelijke uien, sla, paprika's, tomaten, aubergines, courgettes, knoflook, sinaasappelen, citroenen, grapefruits en druiven om. Nu, zoveel jaren later, is de invloed en de vraag van de "expats" naar een gevarieerder assortiment duidelijk merkbaar. Zo zijn er bv om deze tijd van het jaar zelfs spruitjes te koop omdat de Engelsen die bij hun "kerstkalkoen" serveren.
Mijn voormalige werkster in Nederland, ging ieder jaar met haar gezin een week op vakantie naar El Arenal, het grootste strand van Palma de Mallorca, waar ze een appartement huurde, want dan kon ze zelf het eten klaarmaken. Ze nam nl. wat het eten betreft geen enkel risico en laadde haar koffer vol met aardappelen en blikken groenten. Ze hoefde maar de lucht van olijfolie en knoflook in haar neus te krijgen of ze was al ziek. Gelukkig wist ze niets af van het favoriete gerecht van de bevolking die in het noord-oosten van het eiland woonde:
Gebakken ratten , Sa Pobla stijl.
Voor het gerecht worden waterratten gebruikt, die in de zoutwater-lagunes en -moerassen van Albufera leven (tegenwoordig een beschermd natuurgebied). Er wordt wel aanbevolen "je elleboog erbij op te lichten" , dwz er een goede fles rode wijn bij te drinken.
Voor de geïnteresseerden volgt hier het recept:
FRIT DE RATES DE SA POBLA *
Ontvel de ratten en maak ze schoon. Doe ze in kokend gezouten water en draai het vuur op een laag pitje. Laat een half uurtje sudderen, zonder het water te laten koken.
Haal uit de pan, laat uitlekken en, spoel ze af met koud water en droog ze goed . Snijd in vrij kleine stukjes en bak die in gloeiend hete olijfolie of varkensvet tot ze aan alle kanten mooi bruin zijn.
Voeg gesneden prei, in stukjes gesneden tomaten, knoflook en vers gemalen zwarte peper toe en wat zout. Schenk er genoeg bouillon of water over, zodat het vlees onderstaat en laat een uur zachtjes pruttelen met de deksel op de pan tot het gerecht gaar is .
Misschien wel een leuk ideetje voor oudejaarsavond ? Vraag aan de poelier of hij het ontvellen en schoonmaken voor zijn rekening wil nemen , dat scheelt een hoop werk.
* Toby Molenaar: Discovering the art of Mallorcan cookery
Geen opmerkingen:
Een reactie posten