Na eten komt familie, reizen en chocolade en voor de mannen, jagen dus.
Nu zitten ze allemaal tussen het struikgewas en schieten op alles wat beweegt. Dat lieve knuffelkonijntje dat gisteren nog zo schattig tussen het onkruid huppelde: knal !!!, pief paf poef!!! Ik snap die beesten niet, ze weten toch ook dat het ieder jaar weer hetzelfde is, waarom gaan ze niet ondergronds. Maar nee hoor, volgens mij zijn die Spanjaarden niet alleen zichzelf aan het uitroeien, want door hun verwaarlozing van de seks worden er nog maar 7/8 ste kind per vrouw geboren, maar ook nog hun laatste, in het wild levende dieren. De laatste konijnen, zwijnen,vossen, vogels, en in de zee de tonijnen, zwaardvissen en palingen.
In 1985 toen ik voor het eerst op Mallorca aankwam viel het me op, dat er geen enkel vogelgeluid te horen was. Dat vond ik vreemd, maar het waarom werd me al gauw duidelijk toen ik tijdens een wandeling op de berg tegenover ons huis, grote platformen zag die in de eeuwenoude bomen gebouwd waren en daar tegenover hingen talloze netten die op strategische plekken opgehangen waren om hele zwermen vogels tegelijk te kunnen vangen. Ook daar werd er in het weekend en op feestdagen, bij het ochtendgloren, geschoten. Ondanks het feit dat er binnen 500 meter van een huis niet geschoten mag worden en al helemaal niet in een urbanisatie trekken ze zich daar niets van aan, dan moet je daar maar geen huis bouwen, want er wordt op die plek al eeuwenlang gejaagd. Ze zien het als een soort gewoonterecht, nieuwe wetten of niet.
Onze Duitse buurman werd woest als hij op zondagmorgen om 6 uur altijd hetzelfde Seatje voorbij hoorde komen en even daarna de luide knallen die echoden in de vallei. Hij trok zijn pantoffels aan, sprong in zijn jeep en ging, gekleed in pijama, er op af. Hij wees de jager op de wet en beval hem op te houden. OK, de jager haalde zijn schouders op en ging naar huis. De volgende week zondag om 6 uur hoorde de buurman weer dat autootje voorbij komen en even later : klatsch, klatsch! "Gottverdammtnochmal, Arschloch" , bromde hij. Hij trok zijn pantoffels weer aan, sprong in zijn jeep en zag het autootje geparkeerd staan langs de kant van de weg. De jager was nergens te bekennen. Hij stapte uit en liet twee banden van de Seat leeglopen. Zo, dat zou hem leren! Hij keerde tevreden terug naar zijn bed.
Nu weet ik wel dat er mensen zijn die denken : " als het je niet bevalt, dan ga je toch weer terug naar je kikkerlandje ? " en terecht natuurlijk. Maar het is nu eenmaal zo dat als je als buitenstaander in een andere cultuur belandt, je de karakteristieken daarvan beter opmerkt dan de mensen die erin opgegroeid zijn. Dat bewijzen bijvoorbeeld ook de boeken die door buitenlanders over de Nederlanders zijn geschreven, waarin vooral onze rechtlijnig- en 'horkerig'-heid worden gehekeld .
Maar goed, dat bij Spanjaarden eten op de eerste plaats komt en familie op de tweede, kan je zelf constateren als je een typisch Spaans restaurant bezoekt. Wat dan onmiddellijk opvalt is dat er in het lokaal een paar televisies aanstaan, waarop op de ene een voetbalwedstrijd en op de andere een stierengevecht te zien zijn, om nog een paar van de grote genoegens en tradities van het Spaanse volk op te noemen. Aan lange tafels zitten de families, van grootouders tot babies. Mannen aan het ene einde van de tafel en vrouwen en kinderen aan het andere. Ze praten, nou zeg maar schreeuwen allemaal door elkaar heen en er is niemand die luistert. Je kunt je de kakofonie dus wel voorstellen, vooral als de akoestiek niet al te best is, wat meestal het geval is.
Och, Spanje heeft zo zijn charme. Als ze nu ook eens ophielden met dat schieten....!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten