De painting ladies van Hans Timmer

Hoe ga je de plotselinge overvloedige vrije tijd invullen als je met pensioen gaat? Daar breken veel mensen hun hoofd over.

Toen ik in 1989 wegging bij de KLM en op Mallorca ging wonen, wilde ik al die dingen gaan doen waar ik nooit genoeg tijd voor had gehad. Eén van die dingen was tekenen en schilderen.

In 1974, toen ik als standby stewardess werkte, had ik me ingeschreven op een cursus vrije schilderkunst op de Kunstacademie 'Artibus' in Utrecht om de technieken te leren voor tekenen en schilderen.

Op de introductie-avond, waar ik me met mijn tekeningen moest presenteren, zodat de leraren konden bepalen in welke klas ik moest gaan zitten, praatte ik met een hele aardige leraar die mij wel wilde accepteren. Hij liet me zien wat zijn leerlingen zoal gedurende het afgelopen jaar geproduceerd hadden. Het waren allemaal hele statische portretten van mensen in allerlei fases van ongekleedheid. " Oh, wat een afschuwelijke lijkkleuren," dacht ik oneerbiedig. Precies op dat moment kwam een kreupele, nogal wild uitziende, man bij ons zitten die ook mijn tekeningen bekeek. Hij zei, dat ik bij hem in de klas moest gaan zitten en liet me de resultaten van zìjn leerlingen zien. Deze werken getuigden van een enorme vrijheid. Dat was precies wat ik voor ogen had gehad toen ik me inschreef op de Academie. Ik liet de aardige leraar die Hans Timmer heette, zitten en ging mee met Ton Kraanen.

Schilderij

van Ton Kraanen, ca 1975

Vijftien jaar later loop ik een bar in Sóller, Mallorca binnen en.. daar zit de aardige leraar die ik versmaad had. Hij vertelde me, dat hij zich dat nog goed herinnerde en vroeg waar ik woonde. Laat hij nu op dezelfde berg wonen aan de Costa de Deià! Wat een toeval! Hij vertelde over zijn leerlingen, die iedere donderdagmorgen bij hem kwamen schilderen en tekenen en of ik geen zin had om ook mee te komen doen.

En zo gebeurde het dat ik alsnog een leerlinge werd van Hans Timmer.

Het atelier van Hans Timmer. De aquarel met herfstbladeren is van mij.

Iedere donderdag kwamen we bij elkaar in zijn huis 'Can Tortuga' dat een weids uitzicht had over de bergachtige kust en de Middellandse Zee.

uitzicht vanaf het terras van Hans Timmer

Dan zaten zijn vrouw Nienke en hij al klaar met koffie en koekjes en werd er even gezellig bijgekletst. Daarna was het tijd voor de leerlingen om naar het atelier te verhuizen waar we ieder onze eigen onderwerpen uitzochten. Ik wilde me vooral toeleggen op het schilderen van aquarellen, wat heel moeilijk is vanwege het feit dat het in één keer goed moet.

De anderen waren bezig met olieverf en konden dus weken doen over één onderwerp. Ik deed van alles, stillevens, portretten en landschappen.

Aquarel met rozen.

Vooral dat laatste was ideaal want er waren genoeg onderwerpen rondom het huis te vinden.

In het verloop van de tijd waren er nog maar drie dames over, die hij liefkozend zijn 'painting ladies' noemde.

Door ouderdom en ziekte gedwongen zijn hij en Nienke een paar jaar later teruggekeerd naar Nederland, waar ze nog een tijdje geleefd hebben. Zijn leerlingen mochten een werk van hem uitkiezen als souvenir.

De onderstaande 'collage' vond ik een typisch Mallorquins landschap en was één van mijn favorieten.

De dames zijn daarna ieder hun eigen weg gegaan en donderdag was voortaan weer een 'vrije' dag.