Bootreis naar de Zwarte Zee: Gelati Klooster

Een culturele reis naar de Zwarte Zee bestrijkt een enorm gebied, dus kan het niet anders dat je heel veel moet overslaan, maar als je maar 24 uur in Georgië bent leek het me het beste om op een excursie naar het Gelati Klooster ( twaalfde eeuw) te gaan. In de eerste plaats kreeg je in de 3 uur rijden door het landschap een idee hoe het land eruit zag en in de tweede plaats was het klooster uniek in de geschiedenis van de oosterse (Grieks)-orthodoxe kerk.

Toen we aankwamen stonden de andere bussen van onze bootreis er al geparkeerd. Een paar honderd mensen verdrongen zich in de kleine, donkere ruimten om naar de muurschilderingen te kijken. In de kerk zelf was een bruiloft aan de gang, daar wilde ik wel naar kijken ware het niet dat er zoveel mensen vóór mij stonden dat het enige wat ik zag het plafond en een gedeelte van de muren was.

Omdat ik een hekel heb aan mensenmassa's ben ik in arren moede naar buiten gegaan en liep om de gebouwen heen. Achter de kerk stonden een paar bungalow's, die bewoond werden door de popes, of hoe je deze priesters in hun zwarte gewaden en eigenaardige hoofddeksels ook noemt. Een paar priesters liepen buiten om een luchtje te scheppen, misschien na de lunch ?

Na mijn rondje om het klooster liep ik terug naar de bus, want we hadden van de gidsen de opdracht gekregen na een half uur terug te zijn, want we moesten die avond nog op visite bij de First Lady van Georgië, de Nederlandse Sandra Saakashvili-Roelofs en die konden we natuurlijk niet laten wachten.

Het was leeg in de bus, wat bleek : Dr. Henk van Os zat in de universiteit-bibliotheek om een lezing te geven over de geschiedenis van het klooster. Onze gidsen wisten daar kennelijk niets van en ik ook niet.

Terug in het klooster hoorde ik nog net het laatste gedeelte van zijn verhaal.

Op de terugreis naar Batumi lag iedereen half te slapen en toen er gevraagd werd of we misschien nog een toilet-stop wilden inlassen, riep iedereen half in paniek : "please...noooo.!" Een paar uur ophouden dus  en dan was het leed weer geleden.