De vroege ochtendzon wierp zijn warme licht over Jalta en de achterliggende bergen. Op deze plek met zijn Mediterrane klimaat hadden historische figuren gewoond en gewerkt. De Russische tsaren bouwden er hun zomerpaleizen Massandra en Livadia en de schrijver Anton Tsjechow, die aan tuberculose leed, had hier vanwege het milde klimaat zijn toevlucht gezocht.
Die morgen liepen we achter gids Natalia aan over de brede boulevard langs de zee, waar het beroemdste verhaal van Tsjechow : "de dame met het hondje" zich afspeelt. Een prachtig verhaal, met een open einde, zoals al zijn verhalen eindigden. Niet : ze leefden nog lang en gelukkig, of kort en ongelukkig, of enige varianten hiervan, net zoals we dat in het echte leven ook niet kunnen voorspellen.
Een beetje kitscherig standbeeld van de dame, het hondje en haar minnaar stond op de boulevard. Op het strand lagen dikke Russen te zonnebaden en groepen toeristen flaneerden langs.
Een eindje verderop bevond zich het Tsjechow-Theater, waar zijn toneelstukken in het begin van de 20e eeuw zijn uitgevoerd. Oude posters hingen nog aan de muur van De meeuw, De kersentuin, Oom Wanja en De drie zusters. Ja, zo moet het er in zijn tijd uit hebben gezien: een klein intiem theater met rode pluche stoelen.
Om de huidige verering voor Tsjechow te benadrukken, reden we per bus de berg op om zijn villa te bezoeken, die nu een museum is. Door de tuin liepen we onder de nog door Tsjechow geplante bomen door, die metershoog boven ons uit torenden, naar het huis dat nog in originele staat verkeert.
We kregen het kamertje van de zuster en de moeder te zien, een telefoontoestel uit 1900, de piano waar Rachmaninov op gespeeld heeft, het bed van Tsjechow, en de losse keuken die buiten het huis gesitueerd was en die je kon bereiken via een trapje. De kamertjes waren klein en de toeristen werden door de achterkomende groepen vooruit geduwd. Niet veel tijd dus om de ouderwetse inboedel te bekijken.
Uit de brieven van Tsjechow blijkt dat hij niet gelukkig was in Jalta, waar zijn gezondheid hem verplichtte te blijven terwijl zijn geliefde (Olga Knipper) in Moskou woonde, omdat ze haar acteercarrière niet wilde opgeven. De sfeer in 'De dame met het hondje' geeft perfect zijn stemming weer van hoe het is om te moeten wonen in een desolaat en verlaten badplaatsje in de winter, waar je tevergeefs verlangt naar warmte, liefde en leven !
Hoewel ik het bijzonder vond om de plaats te bekijken waar Tsjechow heeft gewoond, vind ik het toch wel storend om te zien hoe zijn bekendheid door Jalta wordt geëxploiteerd. What is next ? Restaurant Tsjechow, waar je een Tsjechow-Burger kunt bestellen ? Tsjechow-cocktails ? Ongetwijfeld is dat wat er in de toekomst gaat gebeuren.
So be it, ik ben er al geweest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten